Apallagh

Πίσω από την πόρτα πάλι εσύ
κτυπάς και σου ανοίγει αυτή.
άσπρο εγώ μαύρο αυτή.
δεν με λογαριάζει
είναι ναρκισσιστικα εγωκεντρική
ποτέ θύμα ποτέ  φονική.
δε αποφασίζει η φύση της είναι τροπική
πριν μιλήσεις σε είχε ήδη ερωτευτεί.
δεν την νοιάζει ξέρει πως έχει ήδη καεί
μονό έτσι νοιώθει ζωντανή
δεν σωπαίνει δεν ήρεμα
κλαίει, γελά, μισά, αγαπά
με νερό δεν ξεδίψα
παραδίνεται σε ότι έχει χρώμα φωτιάς
γελά όταν κτυπά
όλους εκτός από μένα ξεγελά.
Έχω κουραστεί να ξέρω, να με αφορά.

Πίσω από την πόρτα ξανά εσύ
λιώνει μονό για σένα μιλά
την κανείς λέει και χαμογελά
για λίγο μονό μετά πάλι το ξεχνά
κουρνιαζει στην σκοτεινή της γωνιά.
Είναι αφελής αδύνατη και ανασφαλής
πριν κατακτήσει κάτι το πουλά
σαν τσιγάρο το ποδοπατά
δεν θα βουλιαξει με αδεία αγγαλια.
φύση αυτοκαταστροφική
φοβαται που πεθαίνει μοναχή
τώρα διάλεξε για επόμενο θύμα
να πάρει εσένα μαζί.

Σας κοιτώ και χρονομετρώ
θέμα χρονου το τέλος στην ανάγκη της αυτή
ποιος θα 'ναι ο χαμένος ποιος ο νικητής
παιχνίδι με τέλος την δική σου απαλλαγή.
η βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί
ήρθε η ώρα να κάνω τον διαιτητή
μονό έτσι θα νικήσεις εσύ.
σου δίνω το κλειδί
φυγε όσο μπορείς πιο μακριά
η παραίτηση σου, νίκη της στην παραλογή της λογική
η ήττα της, νίκη σου επιλογή στην απαλλαγή
μόλις έχεις σωθεί
έτσι σώζετε και αυτή.
Μοναχή.
Α.Ν

Ο Μακης!

Ο Μακης και γω! Η τελεια σχεση! Ελευθερια και αγαπη!  Ο ερωτας τελικα περναει απο το στομαχι ! Με κανει τοσο χαρουμενη η χαρα του!! Τωρα η σχεση μας εχει περασει σε αλλο level! Η αγορα εξωχικου τελικα ηταν η καλυτερη επενδυση για την σχεση μας! Μας εφερε πιο κοντα! Τωρα ξερω πως ειναι παντα καπου τριγυρω γιατι φροντιζει καθε τοσο να κανει αισθητη την παρουσια του χαριζοντας μου μικρες στιγμες μεγαλης χαρας! Ειναι παντα εδω αλλα και εκει. Ελευθερος! Απολαμβανω την ελευθερια και την χαρα του!

Το πρωτο πραγμα που αντικριζω οταν ξυπνω πλεων!  Τον κοιτω πισω απο το τζαμι με τους φιλους του. Δεν τους ενοχλω εχουν οτι χρειαζονται, καθομε και απολαμβανω την χαρα τους, τοσο μεχρι που γινετε δικη μου!

Αυτο θα πει ελευθερια, δινεις χωρις να περιμενεις ανταλλαγμα και εκει που δεν το περημενεις ξημερωνει μια χαρα τοσο μεγαλη που δεν χωρα στην μερα σου! 

Τωρα εχουμε και οι δυο οτι χρειαζομαστε αυτος την ελευθερια του κοντα μου και γω καποιον να με κανει να χαμογελω με το που θα ξυπνησω! Δεν μπορω να καταλαβω πως τοσα χρονια δεν με ξενιζαν τα κλουβια! Τωρα ξερω πως τα θεωρω οχι απλα ξενα αλλα εγκληματικα!!!

Δεν χωραει ο κοσμος σε κλουβια!

Για αυτο οι περισσοτεροι γαμοι καταληγουν σε διαζυγια. Η αγαπη δεν μπορει να φυλακιστει! Τα κλουβια ειναι μονο για τους εγκληματιες! 

Η νεα μας ζωη εχει νεα δεδομενα, ο νεος ανθρωπος  εχει φτερα και ο ουρανος του δεν εχει ορια, οι δυσκολιες ειναι προκλησεις, και το αγχος εχει γινει πλεων μοχλος επιβιωσης! 

Πλεων βαζει ορια απλα για υπενθυμισεις ετσι ωστε μολις τα πλησιασει να αλλαξει ταχυτητα για να τα ξεπερασει! Δεν βλεπει εμποδια μονο λυσεις. 

Στην ζωη του νεου αυτου ειδους, τα πραγματα περιπλεκονται λιγακι στην προσωπικη του ζωη αφου τα νεα δεδομενα δεν εχουν ακομη ενσωματωθει στο κοινωνικο συνολο το οποιο απο (αν)ασφαλεια συνεχιζει να αναπαραγει τα παλαιοτερα!
Τωρα αυτος ξερει καλυτερα απο ποτε οτι αυτο που χρειαζετε ειναι εναν συνταξιδιωτη, ομοιο με αυτον που να μπορει να πεταξει διπλα του χωρις απαιτησεις, ετσι απλα για καλη παρεα και  με αγαπη! Ετοιμο να δωσει, ετοιμο να παρει.

Χωρις στερεοτυπα, χωρις ψυχαναγκασμους και κοινωνικα πρεπει. Χωρις κριτικη, χωρις φοβο, χωρις ανασφαλειες. Στον ουρανο που πεταμε δεν υπαρχουν σκιες μονο η ελευθερια του να ειμαι και να εισαι!

Σου δινω για ετσι θελω και οχι γιατι περημενω. Χωρο και ουσια!
Ο νεος ανθρωπος εχει φτερα.

Ο Μακης μου μαθαινει πολλα!

α.ν

Ligo...

Λίγο πριν.
Λίγο μετά.
Στα δυο μονο το εδώ.
Ανυπομονώ!

Λίγο μαύρο
λίγο φως
στην μέση εγώ.
Ανυπομονώ!

Όσο φοβάμαι
τόσο τολμώ.
Ανυπομονώ!

Λίγο πριν
φοβάμαι
λίγο μετά τολμώ
στη μέση εγώ
ανυπομονώ!

a.n

Smyrna ashmi kai xryso!

Αυτή η θέση είναι κρατημένη? με ρώτησε.
Η ερώτηση μου φάνηκε τόσο αστεία που ξεκίνησα να γελάω ασυγκρατητα, απολογούμαι, όχι...ποτε δεν ήταν και ποτε δεν θα είναι, σκέφτηκα...κατακριβειαν... μπορείτε να πάρετε και την δικη μου, μόλις συνειδητοποίησα πως έχω ξαναδεί το έργο!
 Πήρα το παλτό μου και κρύφτηκα μέσα στο αγαπημένο μου κασκολ, αυτό που μύριζε πάντα εγώ...! Βγήκα στους δρόμους και ξεκίνησα να περπατώ χωρίς προορισμό μετρούσα τις σκιες των περαστικών στην μολυβένια βρεγμένη άσφαλτο. Που και που διέκρινα τις αντανακλάσεις τους μέσα από ανεύθυνες νεροκιλιδες που είχαν αμελησει να κατρακυλήσουν σε κάποιο κοντινό σωλήνα...
Διασχίζω την πολη όπως ακριβώς διασχίζω τις σκέψεις μου σιωπηλά σαν θεατής που μόλις βγήκε από την παράσταση πρώτου ξεκινήσει, αφήνοντας πίσω την χαρισμένη θέση...
Μια μόνιμη πεταλούδα στο στήθος σαγηνεύει τους παλμούς τις καρδιας μου, με το άτακτο φτερουγίσματα της να μην μου ομόλογα τους στίχους.
Οι δρόμοι της πόλης με οδηγούν στην κοιλια του καπιταλισμού, χριστούγεννα, σιωπώ και προσπαθώ να ακούσω τις καμπάνες...απεργία...καμια αίσθηση...ο κυνικός νταλικέρης μέσα μου είναι έτοιμος να ξεστομίσει την αγαπημένη του lexi...m@l@ki...ακομα ένα τραγούδι τσίου...
A ναι!!!Το πουλάκι!
Πως μου ξέφυγε?
Αστραπιαία προσγειώνομε στην ευθύνη, σκανάρω τον χώρο, ψάχνωντας το αστρο μια κατευθυνόμενη δέσμη φωτος φωτίζει την ταμία!!! Φτάνω στον Βηθλεεμ μου Συγγνώμη...ρωτώ την ταμία δειλά...μήπως ξέρετε που θα βρω...?

Βγαίνω από το supermaket και χαμογελώ περηφανα! ΣΜΥΡΝΑ ΑΣΗΜΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ!
Είμαι ενθουσιασμένη στην τσαντα εχω σπορακια για το καινουριο μου επισκεπτη, εδω και μερες ξεχνουσα να τα προσθέσω στην λίστα του σουπερμαρκετ μου, ανυπομονω να τα διξω στο θαρραλέο πουλάκι που μπαίνει στην κουζίνα μου εδώ και βδομάδες κάθε που ανοίγω το παράθυρο.
Πλέων αναγνωρίζει την φωνή μου, έχω την υποψία ότι έμαθε να ξεχωρίζει από τον τόνο της φωνής μου ότι υποκρίνομαι και δεν είμαι πραγματικά θυμωμένη που μπαίνει χωρίς την άδεια μου κάθε φορα που συναντά το παράθυρο μου ανοικτό! Για την εξυπνάδα και το θάρρος του και μονο του αξίζει και ένα mökki* σκέφτομαι(*εξοχικό)!
Χριστουγεννιάτικο δώρο? Mpaa... ας το πούμε γενεθλίων, κοιτώ την ημερομηνία, 20.11...σελίδα από άρλεκιν, δεν μπορεί να είναι σκορπιός ... θα ορκιζόμουν πως το πουλάκι μου είναι Υδροχόος...
Ο πουλάκης μετα απο το ζωδιο χρειάζεται να αποκτήσει όνομα, αυτό προέχει, το μικρο του  mökki θα ειναι το βαφτιστικό του δώρο!
Η στιγμή της επιλογής!
Κοιτώ το ταβάνι...
Άραγε Λάκης από το πουλάκις? Θα του άξιζε όμως ένα πιο θαρραλέο για παράδειγμα Τάκης αλλα δυστυχώς αυτό το όνομα απονεμήθηκε στο πρώτο μου αυτοκίνητο, αιώνια του η μνήμη...!
Από την άλλη με ανησυχεί λιγάκι ο συνειρμός με αυτόν του γλυκούλι, πωωωω μεγάλη ευθύνη να είσαι μάνα τελικά...
Φοράω τις χοντρές μου κάλτσες και παραμιλώ, μαζευτήκαμε όλοι εδώ ενώπιον πουλιών και κλαδιών να βαφτισουμε αυτό το θαρραλέο πουλάκι του Θεού , Λάκη ή αλλιώς ο θαρραλέος Μάκης!
Amin!
Μπορείτε να πετάξετε από τις θέσεις σας!
Έτοιμη για την βαρυχειμωνιά, ευτυχώς που είναι και ο Μάκης να μου θυμίζει πως θα ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη...

a.n

Μια γυναικα μπορει...

Καλοκαιρι αρχες δεκαετια 90', δημοτικο, φορεσαμε κατω απο τα ρουχα τα μαγιο μας τις ροζ μας ζαγιοναρες και ξεκινησαμε να γεμιζουμε με νερο τους κουβαδες.

Ετοιμες για επιθεση, κρυφτηκαμε πισω απο το πεζουλι και στησαμε καρτερι στα μεγαλα αγορια της γειτονιας! Ειναι η ωρα που σχολανε απο τα ιδιαιτερα τους και περημενουμε να περασουν με τα ποδηλατα για να τους μπουγελωσουμε!

Καθομαστε καραουλι με την μικρη σου αδελφη, και καρδιοκτυπουσαμε διπλα διπλα...τα μαγουλα της ειναι ροζ και τα μαλια της πεφτουν στα ματια! Κοιταζω πισω να επιβεβαιωσω οτι εισαι εκει και με πιανει ενας μικρος πανικος που δεν σε βρισκω, αυτο δεν θα ειναι καλο σκευτηκα αλλα δεν το εδιξα στον μικρο 'Μογλη', επρεπε να κρατησω την ιεραρχεια εσυ κανεις πλατες σε μενα και γω σε αυτην! Γιαυτο η απουσια απο το συνηθισμενο σου ποστο μονο ανησυχεια μπορουσε να μου προκαλεσει... 

Με το που εμφανιζεται η πρωτη σκια ποδηλατου στην ζεστη ασφαλτο δινουμε σημα και ξεκινα ο νεροπολεμος! Ξεχυθηκαμε με τους κουβαδες και τις νεροφουσκες στην Αχιλλεως !  Αχιλλεως 11 και 12 τα νιατα μας εκει αντικριστα! Χαχανα... μουσκιδια και οι 2, αστοχησαμε δεν τους πετυχαμε ! Αποτυχαμε ...αλλα που εχεις πα...δεν προλαβα να ολοκλησωσω την σκεψη μου οταν ορμητικα μια δεσμη νερου με πνιγει παρασυρωντας με στο απεναντι πεζοδρομιο! Κρατας το λαστιχο και σημαδευεις! Δεν το περημενα! Παραδινομε -παραδινομε... μας νικησες! Απολαμβανεις την υπεροχή γιατι ησουν παντα πιο δυνατη...

Χειμωνας τελη δεκαετιας 90' , γυμνασιο, αφισομανια 'κατερινα' στο εφηβικο δωματιο , πρωτοι ερωτες, πρωτα δακρυα, περηφανη δεν μου μαρτυρας ποτε πρωτη ποιον αγαπας...

Αρχες 2000 λυκειο, μου μαθαινεις να οδηγω μηχανακι, την Κασσανδρα ακομα μου κανεις πλατες απλα απο συνηθεια , μαζι στις αλητειες μας, στις μελαχγολειες μας στις αυπνιες μας. Δεν φοβαμε τιποτα και καθαριζεις για παρτυ μου.

Το σχολικο μου σακιδειο μονιμως στο σαλονι σου, και το μπλε μου μπουφαν στην μπορντω πολυθρονα! Ενα πρωι επιστρεφω με σκισμενο καλσον, και την ουρα στα σκελια παλι τρακαρα, φοβαμε να το πω στα γονιδια! Ποσες φορες στον ιδιο μηνα! Νιωθω ντροπη ...με κοροιδευεις που ειμαι ηλιθια!

2002 αποφοιτησα, μετακομησα, ερωτευτηκα...τα σαββατοκυριακα επιστρεφω στην γειτονια και τα λεμε στο πεζοδρομιο στα πετακτα, εχουμε και οι δυο αυτοκινητα, μεταμεσονυκτιες βολτες μεχρι τον Φαρο σαντουτις και κεανιτα , θαλασσα και αλμυρα, χωμα στα μαλια! 

Δευτερος χρονος σπουδων παντρευεσε, θα ειμαι πρωτοκουμπαρα ειμαι τοσο περηφανη αλλα τοσο πανικοβλημενη αραγε καπου εδω να χανω τις δικες μου πλατες?Αργω στον γαμο, εχω αγχος που πρεπει να χορεψω τα στεφανα δεν τα θυμαμε τα βηματα, και η σειρα ποια ειναι? Βγαινεις απο την εκλησια μοιραζω σε ολους τα περηφημα μπουκακια ρυζιου, και μπουφ ! ενα λευκο συννεφο σκονης γεμιζει τους καλεσμενους ριζολεκεδες...γιατι δεν μου ειπε κανεις πως επρεπε να ξεπλυνω το ρυζι? ? ?

 Γεννας το πρωτο σου παιδι , ξαναμετακομιζω πιο μακρια, νιωθω πως μπορω πλεων και χωρις τις δικες σου πλατες εισαι πλεων μανουλα εχεις οικογενεια, εγω ακολουθω την καρδια...

Επιστρεφω απο σπουδες, ειμαστε και οι δυο πλεων μεγαλες, απογευματα με καφε τσιγαρο και σουβλακι! Κομμενες οι αλητειες...

Μετα ...μετα, ξαναμετακομιζω λιγο πιο κοντα στην παιδικη μας γειτονια, σου συστηνω τον νεο μου σινγκλ διαμερισμα ικεα και τον παλαβο μου εαυτο γελας νευρικα με τις ριζοσπαστικες μου αλλαγες κανεις κριτικη αλλα εγω δεν ειμαι εκει θελω να ζησω την αρχη!

Περσι σου ανακοινωσα οτι θα ξενιτευτω, εκλαιγες και γω γελουσα, το παιζα εγω αντρας και συ γκομενα. Στην διαδρομη ο αντρας μου τελιωσε και εγινα ξανα γκομενα τοσο που επρεπε να παρκαρω γιατι δεν εβλεπα. Εσυ με εμαθες να κριβομε. 

Φετος ξαναμενεις εγγυος, δεν προλαβα καν να φιλισω κοιλιτσα, γεννησες και δεν ημουν εκει και τωρα... αυτο.... και δεν ειμαι εκει! 

Τωρα που ηρθε η ωρα να σου κανω εγω πλατες...ειμαι τοσο μακρια και κριβομε αλλοτε σαν αντρας και καποτε σαν γκομενα ...

Κλινουμε το τηλ, τιποτα δεν εχει αλλαξει αλλα τιποτε δεν ειναι οπως παλια... εισαι αραγε καλα ή ειναι απλα ο γνωριμος ρολος απο παλια για νιωθουμε και οι δυο καλα?

Νιωθω οπως τοτε που κοιταξα πισω και ανησυχησα μην εχασα τις δικες μου πλατες...

Περημενω να επιστρεψεις και να σημαδεψεις με το λαστιχο!  Δεν εχεις μαθει να χανεις! Περασαμε τοσα, θα περασει και αυτο! Γμτ! 

Να προσεχεις γιατι δεν αντεχω να χανω πλατες xxx

α.ν

Γράμμα σε ξένη σκια!

Αγνωστη γνωστη σκια διπλα στην στακτη σε τσακωσα να περπατας, δεν σε προλαβα αυτη την φορα, τα μεσα η σπιθα πυρπολησε πριν την ματια !
Κοιτω στην φωτια, αυτη την δευτερη αγνωστη γνωστη σκια.
Σε κοιτω ενω κοιτας πισω απο την φωτια,οπως παντα δειλα, εισαι μια ξενη πια, σκια σε περιφρονω.
Κοιτω και περιφρονω αυτο το γραμμικο σου λευκο αυτο που κρατησες τοσο σκληρα βουβο!
Κοιτω και περιφρονω την ψευδαισθηση που συμβιβαστικά με ευκολια ποτιζες.
Το ψεμα που την αληθεια στην ουσια σου σκεπαζε, πρωτου σε κοιμιζε.
Την αδυναμια σου, που η συνηθεια για χρονια τροφοδοτησε.
Την δειλια, που ηταν παντα η ευκολια που σε γεμιζε!
Πιο πολυ περιφρονω αυτη την κωφαλαλη σκια, που για λαφυρο και ερωμενη μ' αφησες!
Την αληθεια που ποτε δεν παραδεκτηκες, το τιποτα και το ποτε, που τιποτα και ποτε δεν ξοφλησες!
Ποτε δεν απειληθηκες, ποτε δεν ζητησες, ποτε δεν διεκδiκησες ποτε δεν κυνηγησες ποτε δεν εχασες, γιατι ποτε δεν κερδισες.
Ποτε δεν κινδυνεψες, ποτε δεν φοβηθηκες για αυτα που εχασες, γιατι ποτε δεν ζητησες.

Αν στην καρδια του χρονου το μαχαιρι εχωνα νωριτερα, στο νωριτερα θα ξημερωνα με την ιδια πληγη μια ωρα αρχιτερα. Με περιφρονω γιατι το ηξερα.
Κοιτω και περιφρονω τα χαμενα περιμενε που υπονοησες, την αναμονη που ποτε δεν χρεωθηκες, την υπομονη που για σημαια κρατησες, αυτη  μονο την ενοχη σου απάλυνε.
Περιφρονω την πνιγμενη σου συνειδηση σου που δεν θρηνησες,
την καλη σου εικονα που με ναρκισσισμο στο τελος γυαλισες.

Σε συγχωρω ξενη σκια
θα σε συγχωρω αλλα παντα λιγοτερο απο οτι θα σε περιφρονω!

Μεινε εκει. Μακρια.
α.ν

repeat

Στις φλεβες μονο φωτια

στις σκεψεις  ορμητικα νερα

στην σκια μου ο αγνωστος γνωστος

αιωνιο μου παιδικο κρυφτο

κυνηγησε με οταν δεν κοιτω

δεν αντεχω τιποτα καλο

κερδισε με οταν δεν μετρω

ο λυκος ειναι ακομη εδω.

α.ν

La rage

Αλκοολ, απιστιες, τσακωμοι, βια, μισος, βια κιαλλο μισος κι αλλη βια και αναμεσα σε ολα αυτα 2 παιδια, το ''μελλον'' τους, το γραφω και μου φαινετε αστειο αφου οι υπογραφες τελους εχουν ηδη πεσει... μια καταρα σε καθε τους ηττα να παραμονευει, μια μαυρη μοιρα  προγεγραμμενη.... Bad education και κακα ξεμπερδεμματα...η κοινωνια υπο πτωχευση... Διαλυμενες οικογενειες και διαλυμενες κοινωνιες... ποιοι ειμαστε και τι κανουμε? Η παρατηρητικοτητα μου με ισοπεδωνει η διαφορα μου με θυμωνει.

Δεν θελω να κανω παιδια σκευτηκα! Νιωθω ανικανη να τα προστατεψω, νιωθω ανικανη να τους παρεχω το μελλον που θα ηθελα να εχουν, αγνο, καθαρο, ασφαλη! Νιωθω ανικανη να μεγαλωσω παιδια που θα γινουν καλυτερα απο μενα γιατι κατι τετοιο προυποθετει να ειμαι καλυτερη απο την δικη μου μαμμα και να βρω και καποιον καλυτερο απο τον δικο μου μπαμπα. Μission impossible! Απλα Ακατορθωτο! Νιωθω οργη!

Το βιολογικο μου ρολοι θα παραμεινει χωρις μπαταριες, δεν του χρειαζονται!  

Θυμωνω ... που μεγαλωσα -δεν δικαιουμε να να πω, καλυτερα θα πληκτρολογησω, διαφορετικα, και απο τοτε πληρωνω την καλη μου διαφορα απλα γιατι την διακρινω! 

Θυμωνω που αυτη η καλη  μου διαφορα ειναι μειων και που ολοι εμεις οι μειων εχουμε φορτωθει τις καλες μας διαφορες και πληρωνουμε το μεγαλυτερο τοκο για να επιβιωσουμε. Θυμωνω οχι που  δεν μπορω να αλλαψω τον κοσμο και που απλα τον παρακολουθω να σαπιζει, να καταστρεφεται και να ξεπουλιεται, θυμωνω που το εχω ηδη αποδεκτει!!! 

Περιοδος οικονομικης κρισης τρωικα δανεια φοροι ...μας τα εχετε πριξει θεατρινοι- μαζευτικαμε εδω οι αλεξανδρινοι να μοιρασουμε τιμες και στησαμε τρελλο χορο -πλα πλα πλα... χορεψτε μονοι σας καραγκιοζιδες!!! 

Απαξιω να κοιταξω την σκηνη γιατι με σοκαρει ο ευνουχισμενος θεατης.

Ηθικη, τιμη και αξια ολα σε τιμη ευκαιριας!

 Θα σε βρισω ρε, γιατι απλα μπορω γιατι εγω δεν εχω αρχισυντακτη, δεν εχω κομμα και η μονη μου ομαδα ειναι η αιματος Ο+!

Θα σε βρισω λοιπον, αποψε, τωρα, εσενα μαλακα, εσενα αλκοολα, εσενα φασιστα, εσενα κοπριτη, γλυφτη, εσενα κομματοσκυλο, εσενα φανατισμενε, εσενα ανταγωνιστικε, εσενα διπρωσοπε, εσενα που απατας εσενα που κτυπας, εσενα που μισας, που δεν ξερεις να αγαπας, εσενα ψευτη, εσενα ειρωνα, εσενα ρατσιστη, εσενα υπεροπτη, αλαζονα, τσιγγουνη, καπιταλα εσενα ππαραοπιστε!!!!  Εσενα που σε διακρινω αμεσως, γιατι εχω πληρωσει πυκνα συχνα την  μικρη μεγαλη μας διαφορα, η υπαρξη σου με εχει ενοχλησει τοσο που δεν σε ξεχνω! Γιαυτο ακριβως δεν καταδεχομε να διαιωνιστω γιατι δεν καταδεχομε τα δικα μου παιδια να μεγαλωσουν να συνηπαρχουν με σενα! Να σε ερωτευτουν, να σε αγαπησουν, να δουλεψουν με σενα ή ακομα χειροτερα για σενα, να κανουν παρεα με σενα ουτε καν να καθησουν στο ιδιο λεοφορειο με σενα! Δεν καταδεχομε να ευθυνομε εγω για αυτα που θα γινουν για αυτα χωρις εμενα! 

Η ζωη μου ειναι ωραια, αλλα τι γινετε οταν η δικη σου δεν ειναι? 

http://www.youtube.com/watch?v=yFTAApdSkeM

α.ν