ΦΟΥΛΣΤΟΠ

Oδηγωντας για το σπιτι τυχαια πεφτω πανω ενα τραγουδακι το οποιο σχεδον με εξαναγκασε να ξεσκονισω λιγο τις γωνιες της μαγκωμενης μου συνειδητοτητας.

Ελαττωνω ταχυτητα, δυναμωνω την ενταση και κλινω το παραθυρο, το ενα γιατι το αλλο ειναι κολλημενο -οπως και πολλα αλλα σε αυτη την δεκαετια.

Συγκεντρωνομε στους στιχους και απορω για το μεγεθος της σεισμικης δονησης που συντελειται μεσα μου.

"Εχετε το δικαιωμα να παραμεινετε σιωπηλοι οτι πειτε θα χρησιμοποιηθει εναντιον σας στο δικαστηριο"

Παραθετω τους στιχους και επιστρεφω δρυμητερη.

"Σκέψου να υπήρχε ένα πλάσμα εκεί
ετοιμοπόλεμο για σενα εκεί
τη θέση σου να πάρει στην προσβολή
μέσα στην λύπη, στο θυμό, στην πληγή
για να τη βγάζεις πάντα εσύ καθαρή
Να, τι σημαίνει «Σ' αγαπώ», τι θα πει

Σ' αγαπώ θα πει
σού δίνω μέσα μου χώρο
δίνω την ψυχή
σαν να είναι απλό δώρο
Σ' αγαπώ θα πει
θα ειμ' εγώ ο άνθρωπός σου
Σ' αγαπώ θα πει
μ' αρέσει να 'σαι ο εαυτός σου

Μέσα στα μάτια σου με βλέπω αλλιώς
και τα σκοτάδια μου αστράφτουν διαρκώς
μέσα απ' τα μάτια σου μ' αρέσει ό,τι δω
μέσα απ' τα μάτια σου μ' αρέσω κι εγώ
Σαν αγκαλιά ειν' η ματιά σου ζεστή
να, τι σημαίνει «Σ' αγαπώ», τι θα πει

ΤΕΛΟΣ

Καλοκαιρι 2013 και η αγαπη σε ξεπουλημα.

Αυξανω ταχυτητα και δραπετευω- οπως θα εκανε αλλωστε καθε δειλος συνομιληκος μου που αρνηται να αντιμετωπισει τις συνεπεις των πραξεων του- ταξιδευω λοιπον σε μια ιδανικη εποχη που το σ αγαπω ηταν μια ιερη εξομολογηση, τοτε που ο λογος σου ειχε περηφανια και αν καποιος τολμουσε να αμφισβητισει τον λογο αυτο θεωρητουν ατιμια και προσβολη.Τοτε που το θαρρος ηταν δεδομενο και οχι προνομιο τρελλων και στους ωκεανους των ψυχων δεν υπηρχαν σημαδουρες ουτε ασφαλιστικες δικλειδες.

Τι μεσολαβησε ? Ποτε εγινε το κουρεμα?

Ποτε σταματησαμε να βουταμε γιατι μας αρκει απλα να επιπλεουμε?

 Γιατι γεμισαμε τον ωκεανο της σημαδουρες, γιατι οπληστικαμε με μπρατσακια και νεροπιστολα? 

Τι ειναι αυτο που μας τελιωσε το θαρρος ή η τρελλα?

Ειμαστε η πιο δειλη γενια ή οι λιγοτερο τρελλοι? 

"Πηραμε την ζωη μας λαθος ..."  μα εμεις δεν αλλαξαμε ζωη ...

Τι υπαρχει περα απο τις σημαδουρες και τι θα συμβει αν το ανακαλυψουμε μα το κυριοτερο τι θα συμβει αν δεν το ανακαλυψουμε ποτε....

''Σ αγαπω θα πει μ αρεσει να σαι ο εαυτος σου...''

FULL Stop σε οτιδηποτε λιγοτερο.

α.ν

Ποσο?

Ποσες φορες αραγε αντεχει η ψυχη να ερωτευτει τον ανεμο?
Ποσες τον ηλιο?
Ποσες τον φεγγαρι?
Ποσες το σκοταδι και αλλες τοσες την σιωπη?
Ποσες αντεχει να σκλαβωθει απλα για να ξαναλευτερωθει?
Ποσα βραδια αντεχει το ερειπωμενο σωμα με ξενο νανουρισμα να κοιμηθει?
Ποσες μερες πρεπει η μακιγιαρισμενη αληθεια να γεμισει,
ποση καρδια σε τσογο να σκορπισει?
Σε ποσα κυμματα με φτερα να κολυμπησει,
ποσους ηλιους τυφλα να ευχαριστησει
σε ποσα φεγγαρια μουγγα να τραγουδησει?
Ποσα σκοταδια και σιωπες πρεπει μονη να φωτισει?
Ποσο αντεχει η ψυχη το τοσο,  ποσο φοβαται το οσο,
ποσο αντεχει να δικαιολογειται με το αλλα,
και ποσο ακομα αντεχει να τρεμει αυτο το αν?

α.ν