Τι μου συμβαινει? Eχω χάσει την έμπνευση μου, διανύω μια περίοδο ξηρασίας, έχω γεράσει, ? Το blog μου νοσεί , σβήνει αργοπεθαίνει... Κάθε που ξεκινώ να γράφω μουλαρώνει σε πρόχειρο και κάθε που προσπαθώ να επιμεληθω το πρόχειρο , επιστρεφει στο ατέλειωτο όπως και όλες οι αποφάσεις της ζωής μου βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι καινούριο - αλλάζω γνώμη πιο συχνά από ότι ανασαίνω- αλλα ελα που δεν μπορούσα να προβλέψω πως αυτός ο θανατηφορος ιός θα μόλυνε και το blog μου.Με αυτή τι σκέψη και άλλες πολύ πιο ουσιαστικές , με τις οποιες δεν εχω την ωριμότητα να ασχοληθώ, συναντιέμαι στο σταυροδρόμι οποτε με βγαλει ο δρομος της μη εμπνευσης, παλεύω με την παύση και δεν μου βγαίνει λέξη , έκατσα λοιπόν αποψε αποφασισμένη να περάσω με κοκκινο. Ενωσα αυτόν τον φτηνό τενεκέ αντικαταστάτη του παλιού σάπιου μήλου με την τρύπα στο τοίχο που φωτιζει τις ζωες μας, ετοίμασα και το τσάι μου σήκωσα το ενα μανικι πανω για να μην κριωνω και κάθισα απέναντι από αυτόν τον καταραμένο αντικαταστάτη τενεκέ με τα παράθυρα 8 αποτυχία, που ποτε δεν χώνεψα, με τα χερια τσιμεντωμενα στα πληκτρα και τα ματια καρφωμένα στο λευκό της σκεψης μου περιμένοντας μια εμπνευσμένη λεξη. 30 '' τόση διαρκεια ειχε η αναμέτρηση μου και άλλαξα γνώμη! Ετσι πανεύκολα παραδόθηκα στην ξηρασία της έμπνευσης μου και αποφάσισα αντι να παλεψω να απαντήσω σε αγαπημένους φίλους που θέλω να γράψω εδώ και καιρό τα νέα μου. Make love not war. Όπως απαντούσα και ξαναδιάβαζα τι έγγραφα συνειδητοποίησα πόση ρέντα είχα και με τι ευχάριστο τρόπο εξιστορούσα όλα μου τα νέα τόσο που τα διάβαζα δυο και τρεις φορές και διασκέδαζα με την ανάλαφρη εξιστόρηση της ζωής μου, τι ταινίαρα ειμαι εγω σκέφτηκα! Εκεί ανάμεσα στην αμαρτωλή αυτοδιασκεδαση μου και το ψώνισμα του εγω μου σε περίοδο εκπτώσεων, μου φανερώνεται και η απάντηση για την χαμένη έμπνευση μου. Η αλήθεια κρυβόταν κάτω από μια ευχή και μέσα σ αυτήν στρογγυλοκαθόταν μια λέξη. Μια χοντρή , άχαρη, νερόβραστη και άχρωμη λέξη με ενοχλητικό άρωμα κυράτσας στην γραμμή ενός κρεοπωλείου. '' Ανάγκη ''. Αυτό ακριβώς μου έχει τελειώσει. Η ευχή που έκανα στα 30κοστά μου γενέθλια μου περί ' μη ανάγκης 'πραγματοποιήθηκε και δεν το πήρα είδηση. Δεν μου ειχαν τελειώσει οι λέξεις- που να μου τελειώσουν τρελό σκυλί σκασμό δεν έχει και σίγουρα όχι ο οίστρος, - απλά δεν έχω πλέων την ανάγκη να τις μοιράζομαι. Όμορφη ανακάλυψη 30αρα well done brain!
Ξεμπερδέψαμε!
Συμπέρασμα της ημέρας : οι ευχές μετά τα 30 πραγματοποιούνται!
Κάπως έτσι κουτσά στραβά με αυτό το κείμενο ξοφλήσαμε και το εξώδικο για παράνομη στάθμευση στην διπλή κίτρινη γραμμή της αμφισβήτηση του οίστρου μου και συνεχίζουμε το ταξίδι χωρίς την χοντρή.
Αγαπημένη μου ανάγκη σε αποχαιρετώ απελευθερωμένη απο την τοξικό σου άρωμα σε αφήνω στην γραμμή πεινασμένη για νεανικό κρέας, αγαπημένο μου blog η επόμενη μου πληκτρολογημένη λέξη συνεχίζει να κουρνιάζει στην παύση για όσο θα ταξιδεύω την ύπαρξη μου χωρίς στις αποσκευές μου την ανάγκη σου....
xxx
a.n
