Γυναίκα:
Αυτή που σε κοίτα κατάματα πίσω από τις βλεφαρίδες σου, στην επιφάνεια του καθρέφτη βγαίνει κάθε μέρα η υπάλληλος του μήνα για όλες τις απλήρωτες υπερωρίες των δακρύων-της μεταξύ σας απόστασης.
Δεν θα σταματήσει να σε κοίτα ούτε να δακρύζει υπερωρίες μέχρι να την αναγνωρίσεις όχι ως παιδί αλλά ως εαυτό σου.
Κάθε πρωί σε καρφώνει ενώ πλένεις βιαστικά τα δόντια , ενώ βάζεις κοκκινάδι στο αυτοκίνητο, ενώ κουνάς ενοχικά το πόδι σε μπιτάκι του 90', σιγομουρμουρά ενώ δαγκώνεις τα χείλη, και ονειρευεται ενώ εσύ υπολογίζεις τα έξοδα του μήνα σου.
Περιμένει υπομονετικά μέχρι την επόμενη σας κουβέντα, την επόμενη σας βόλτα, την πρόταση σου για δέσμευση και την εφ όρου ζωής αφοσίωση σου. Όταν εσύ κουράζεσαι από δυσβάσταχτη μοναξιά ενώ δακρύζεις για ανεκπλήρωτα δανεικά στερεότυπα, αυτή σου δουλεύει προδομένη άλλα χίλια δάκρυα υπερωρίας, γιατί της χρωστάς κάτι παραπάνω από την βολεμένη άρνηση σου, της χρωστάς την ατελείωτη σας βόλτα που δεν έχει ακόμη ξεκινήσει και τόσο ψάχνεις να βρεις έξω από αυτήν.
Η απόσταση μεταξύ εσένα και του υπόλοιπου σου κόσμου δεν ήταν ποτέ αληθινή ήταν απλά η μεταμφίεση της απόστασης μεταξύ εσένα και του εαυτού σου, και οι απλήρωτες υπερωρίες των δακρύων σου είναι απλά το σιωπηλό παράπονο της ... Γυναίκα: Η αλήθεια σου συμβαίνει πανεύκολα με διάφανες βλεφαρίδες γιατί τα κάνεις τόσο δύσκολα με τόνους κοινωνική mascara και στερεότυπες προσδοκίες? Η απελευθέρωση της ελευθερίας σου ήταν πάντα εσύ !
α.ν
α.ν
