Λιτανείες

Ένα ζουμερό, βελούδινο ποδάρακι στα τσαλακωμένα μου μούτρα. 

 Από τη κίνηση ξέρω πως μαγειρεύεται η γκρίνια πρωί‑πρωί, η κοτσιακαρούα μάνα βραδύπους θα τα καταφέρει αράγε?

Ξεκινήσε μουρμούρα..

«Πού είναι η πιπίλα; Δεν βλέπω από τη τσίπλα, μάλλον έχω τυφλωθεί. Διψώ, λιποθυμώ, θα κάνω κλάμα εκκωφαντικό, ιδανικό για καρδιακό. Μα γιατί δεν με σηκώνει; Δεν με αγαπά με πληγωνει. Με εγκατέλειψε; Θα την καρφώσω στον παπά!» (και αντί για παπά, γαλαααα φωνάζω δυνατά).

Και στο τσουπ, προσγείωση στα χέρια: το μπιμπερό. Και ξανά όλα ροδινά. «Μανούλα, σε αγαπώ.»

Καφές. 

Πανικός. Τρέχω, τρέχω, τρέχω. Με τα ποδαράκια τρέχω πάνω στον καυτό καφέ, θέλω να πέσω. Και μέτα να ξανακλάψω στις ενοχές, να την σπαραξω.

Τσουπ, της ξεφυγα· με σήκωσε στο λεπτό. Χεχ, training  στο αυχενικό.
Μα που πάει; Τουαλέτα; Wait. Φέρνω αρκούδι και κουβέρτα. Οππα, είπα τόσο γλυκά, άμα χέζεις θα με κρατάς.

Αλλάξα γνώμη. Τα χέρια μου να πλύνω και λίγο στα πλακάκια νεράκι ρίχνω «Σήκω! Κράτα με! Γλυστρώ, ουρλιάζω, πάει σβήνω!»

Και μετά ξεκινούν οι λιτανείες. Το έπος. Η ωδή. Τι δράμα να είσαι παιδί, ξέρεις ρε μάνα τι θυσίες έκανα εγώ για να γεννηθώ σ’ αυτή την ****γή? 

Μ.Α.Ν

Staying Alive

 Τι σημαίνει πραγματικά “staying at home mom”  όχι instagramer, όχι influencer mom.

Χωρίς φίλτρα. Χωρίς εξιδανικεύσεις. Χωρίς τις δυτικές/καπιταλιστικές προσδοκίες που θέλουν τη μάνα «παραγωγική» με κάθε κόστος.

Αλλά από επιλογή. Από προτεραιότητα. Από μελέτη.

Με βάση σύγχρονες έρευνες νευροπλαστικότητας, αναπτυξιακής ψυχολογίας και θεωριών δεσμού – από επιστήμονες όπως η Alicia Lieberman, o Daniel Siegel, John Bowlby, η Mary Ainsworth, o Allan Schore – που δείχνουν ξεκάθαρα ότι η σταθερή, διαθέσιμη, προβλέψιμη πρωτογενής φροντίδα τα πρώτα χρόνια είναι ό,τι καλύτερο για το βρέφος.

(Για το βρέφος. Όχι για τις κυβερνήσεις. Όχι για τα συστήματα. Όχι για τις προσδοκίες των άλλων.)

Και τι σημαίνει staying at home mom μέχρι το παιδί να πάει νηπιαγωγείο;

Σημαίνει ότι η άδεια μητρότητας τελειώνει στους 5 μήνες και μετά… «άτε εύρε τα».

Σημαίνει ότι σταματώ τη δουλειά μου. Και μετά;

Ίσως κάτι χειρότερο. Ίσως κάτι καλύτερο. Ίσως τίποτα.

Lotto.

Σημαίνει μοναξιά. Πολλή μοναξιά.

Μέρες ολόκληρες χωρίς ενήλικη επικοινωνία.

Σημαίνει δεν ξαναπίνεις καφέ ζεστό, δεν πας τουαλέτα μόνη σου, δεν μιλάς στο τηλέφωνο χωρίς το “μαμμα-μαμμα-μαμμα” από πίσω.Σημαίνει ξεκινάς κάτι, σταματάς, ξεκινάς ξανασταματάς και ξεχνάς, ξεχνάς, ξεχνάς ...

Σημαίνει 8ωρα και 10ωρα με ένα μωρό που χρειάζεται κυριολεκτικά όλο σου το είναι: την ενέργειά σου, το νευρικό σου σύστημα, τη ρύθμισή σου, την υπομονή σου, τη διάθεσή σου, την παιδικότητά σου. Όλα.

Σημαίνει έναν περίγυρο που ρωτά: «Πού δουλεύεις; Και πότε θα πας πίσω δουλειά;»

Λες και η μητρότητα full-time δεν είναι δουλειά.

Σημαίνει να εξηγείς τα αυτονόητα ξανά και ξανά.

Σημαίνει burnout.

Σημαίνει αυχενικό, μέση, πονοκεφάλους, αϋπνία, κόπωση, κορτιζόλη στο κόκκινο.

Σημαίνει πολλή νουροφέν, αρεστόν, μαγνήσιο.

Σημαίνει φωτογραφίες με φόρμες, πιτζάμες, αχτένιστη, με ρίζα και τα κιλά της εγκυμοσύνης.Πανέμορφη!

Σημαίνει απώλεια ταυτότητας.

Σημαίνει εξάντληση μέχρι τον πυρήνα.

Σημαίνει κριτική για τα οικονομικά.

Το «με έναν μισθό πώς ζείτε;»

Το «χάνεις λεφτά μένοντας σπίτι».

Τα έξοδα τρέχουν..

Λες και το οικονομικό έγινε ξαφνικά το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.

Λες και η επένδυση στα πρώτα χρόνια ζωής είναι οικονομική αποτυχία και όχι θεμέλιο της ψυχικής υγείας ενός ανθρώπου για πάντα!!!

Και τελικά σημαίνει κάτι που κανείς δεν λέει:

Ότι αυτό που κάνεις είναι θεμέλιο για τον εγκέφαλο, τον ψυχισμό και τον τρόπο που το παιδί σου θα συνδέεται με τον κόσμο για όλη του τη ζωή.

Και το καλύτερο δεν σου επιτρέπει ούτε να γκρινιάξεις. «Επιλογή σου ήταν».

Ναι, ήταν. Αλλά από πότε το σωστό, το δύσκολο και το κουραστικό απαγορεύεται να συνυπάρχουν;

Γι’ αυτό, αφήστε τις staying-at-home moms στην ησυχία τους.

Κάνουν μια από τις πιο απαιτητικές, αόρατες και σημαντικές εργασίες που υπάρχουν.

Κάτι που πολλοί δεν θα άντεχαν ούτε για μία εβδομάδα.

m.a.n