ART...

ΤΙ είναι τέχνη ? Γιατί οι τέχνη μπορεί να αγγίξει μυριάδες κόσμο και τον κάθε ένα με διαφορετικό τρόπο? Τι έχει να κερδίσει ο άνθρωπος από την τέχνη και γιατί την έχει τόση ανάγκη? 

Γιατί ανατριχιάζουμε με αυτήν, γιατί δακρύζουμε γιατί μαγευόμαστε, γιατί την ερωτευόμαστε γιατι δεν μπορούμε η ζήσουμε χωρίς αυτή?

Γιατί οι άθρωποι που κάνουν τέχνη μαραίνονται χωρίς αυτή, γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν να ζήσουν να αναπνεύσουν μακρυα της?

Μια δροσερή ανάσα στο άγνωστο, το ατέλειωτο τέλειο, στην μια και ασύλληπτη κοινή αλήθεια, σε μια κοινή γνώση που προϋπήρχε πριν τον άνθρωπο, πριν την ύλη, πριν τους ηχους, πριν το κενό, πριν την σιωπή!

Μια συμπιεσμένη κατάσταση του πόνου του κόσμου όλου, του ερωτα, της θλίψης, της οργής ,του θυμου, της εξέλιξης, της αδικίας, σε ένα έργο που επικοινωνεί μέσα από το βλέμμα αυτού που κρυφοκοιτάζει μέσα σε αυτή την χαραμάδα και αναγεννιέται σε μια στιγμή ένωσης με το ασύλληπτο και ακολουθεί μια μανιώδες ηδονιστική και ανώφελη προσπάθεια για επεξήγηση και αναζήτηση της μέχρι τέλους!

a.n

πpoγpammatismenh xpistoyγeneiatikh meλaγxoλia

Ειχα στοιχειωσει τα φετινα μου χριστουγεννα προκαταβολικα γιατι ημουν σιγουρη πως για πρωτη φορα θα ζουσα αυτο που συμβαινει σε γενεθλια και γιορτες οπου οι κοινωνικες απαιτησεις και αυτα τα ψυχαναγκαστικα πρεπει ευτυχειας μας υπερβαινουν και στο τελος μας καταπλακωνουν! 
Με το που μπηκαν τα πρωτα στολιδια στους δρομους ξεκινησα να αγχωνομε πώς θα αντιμετωπιζα αυτα τα τεραστια χριστουγεννα για πρωτη φορα μετα απο χρονια, με καινουρια δεδομενα, που δεν θυμιζουν τπτ απο την παλια μου ζωη, αντιθετα στην φετινη οντισιον μου εχουν γεναιοδωρα ''κοττίσει'' τον πιο κοντρα ρολο της ζωης μου! 
Πλησιαζουν οι μερες, αναβουν τα λαμπακια στολιζω το δεντρο και παρατηρω σιωπηλα αυτο το μαγικο άυλο συννεφακι -που με εχει ταξιδεψει απο τα εγκατα μεχρι το φεγγαρι - και συνειδητοποιω οτι αρνητε καμωματικα να συννεφιασει!!
Περημενω με ανυπομονοσια την χριστουγενιατικη μου μελαγχολια, δανειζομε την μεγαλυτερη ομπρελα που υπαρχει και στεκομε καρτερικα με ολο μου το θαρρος απο κατω της.
In the meantime ...:) συνεχιζω να παραφονώ στο αυτοκινητο και να κορτωνω που πλεων ξερω τα λογια ολων των καψουροτραγουδων που υπαρχουν ever!
Συνεχιζω να συγχωρω τον εαυτο μου για ολες μου τις μαλακιες και ολα τα υπερ-παθη μου, την υπερκαταναλωση, υπερχρεωση, υπερβολη, υπερκοπωση, υπερ,υπερ, υπερ... και η προγραματισμενη μου υπερμελαγχολια δεν λεει να μου κτυπησει την πορτα! 
Δεν τα βαζω κατω ομως! Μετροφυλλω το ημερολογιο μου να βρω κατι απο την παλια μου ζωη μπας και μελαγχολησω και με εκπληξη συναντω την προγραματισμενη γ φετος χριστουγενιατικη μ μελαγχολια που τοσο περημενα εκει! Ξεχασμενη αναμεσα στις λεξεις και τις παυσεις, αποφασησε να κουρνιασει σιωπηλα στο παρελθον μου,που με αρνηση κρατησα τοσο καιρο σαν μια ιδανικη φωτογραφια... Ολα τα σκοταδια μου στρυφογυρνουσαν ανεμοστροβιλικα στις σελιδες, με ενα ανυποτακτο μελανι που δεν μπορουσε να βρει διεξοδο στις λεξεις, καθως και μια μανιωδη προσπαθεια προγραματισμου ευτυχειας.
Κατεβαζω την ομπρελα κοιταζω γυρω μου και απολαμβανω την αποτυχημενη προγραματισμενη μελαγχολια μου!
Απολαμβανω την ελευθερια μου αφου δεν προλαβα να προγραματισω τιποτα αλλο για το υπολοιπο της ζωης μου! 
Οτι χρειαζομουν τελικα ηταν παντα εδω!
Thank u santa!
Μερρυ κριστμαςς εντ χαππυ νιου γιαρ! 
Χωρις τονους και με ορθογραφικα!
Γιατι οι ατελειες μας κανουν πιο ευτυχισμενους!
α.ν

SE KATHΓORW!

Σε κατηγορώ για την φωτιά μου που εγκλώβισες σ ενα μπαλονι στον τυφωνα,

για την διψα μου που επνιξες μεσα σε ενα νεκρο υφαιστειο στον ωκεανο,

για τον ανυποτακτο θυμο μου που γειωσες κατω απο ενα πετραδακι στη σεληνη

και την λατρεμενη υπερβολη μου που γκρεμασες στο τελος ενος κυκλου...

α.ν