Αγοράζεις ένα ψάρι το βαφτίζεις γιάννη του βγάζεις πιστοποιητικό γέννησης , μήνας φλεβάρης, ζώδιο υδροχόος, γιατί τα πας καλά με υδροχόους.
Ο Γιάννης τρώει πολύ και κινείται γρήγορα, υπερκινητική φύση σκέφτεσαι και ανήσυχη θα σου κάνει την ζωή σου κόλαση αλλα είναι υδροχόος ανέξαρτητος και με φιλότιμο θα τα καταφέρεις.
Τελικά ο γιάννης δεν σου κάνει την ζωή σου κόλαση, αντίθετα σε κάνει να αισθανεσε καλύτερα, συνεχίζεις να το ταΐζεις, τον βλέπεις ακόμα που χαμογελα και χαίρεται που τον φροντίζεις. Ο γιάννης τώρα χρειάζεται ένα επάγγελμα επειδη τρώει πολύ αποφασίζεις πως είναι ο οδοκαθαριστής της γύαλας του, ο γιάννης είναι πολύ καλός στην δουλειά του , αφού είναι υδροχόος με ωροσκόπο πάρθενο, τέλειος σε όλα ! Ο γιαννης παχαίνει και γίνετε δυσκίνητος. Αλλαζει φυση, αλλαζει χαρακτηρα. Του μειώνεις τον μισθό έτσι ρίχνεις λιγότερο φαγητό τώρα στην γιάλα, περικοπες και κουρεμα. Ο γιάννης δεν είναι αυτό που ήταν άλλαξε, σκέφτεσαι... κάθεσαι πίσω από την γιάλα και παραπονιέσαι πως έχει αλλάξει και η σχέση σας περνάει κρίση αλλα κανεις υπομονή και ελπίζεις πως όλα θα αλλάξουν και πως με την αγάπη και την υπομονή σου σου θα καταλάβει ο γιάννης μια μερα τι αξίζεις.
Εκεινη την μερα που περημενες τον γιαννη να γινει αυτο που θελεις ο γιάννης πεθαίνει. Λυπασε, δακρύζεις , είχε όλη την ζωή μπροστά του ο γιάννης, είχε τόση ενέργεια κάποτε κρίμα που δεν κατάφερες να τον κανεις να αλλάξει συνηθειες, να τον κανεις ενα καλυτερο γιαννη, υδροχοο με ωροσκοπο παρθενο, οδοκαθαριστη καποτε ανησυχο υπερκινητικο και τωρα παχουλο νεκρο...
Κανεις κηδεία στο γιάννη , τον βάζεις σε ένα σπιρτόκουτο , βάζεις από πάνω μια μαργαρίτα γιατί του άρεσαν πάντα οι μαργαρίτες που έφερνες σπίτι και ένα σταυρο από σπίρτο αφού είχε χριστιανικό όνομα. Σταυροκοπιέσαι γιατι ετσι πρεπει κλαις γιατι χαθηκε ο γιαννης σου. Αιώνια του η μνήμη.
Ο γιάννης σου , το παχουλό σου χρυσόψαρο λοιπόν είχε χαρακτήρα, είχε όνομα, ζώδιο, θρησκεία και πιστοποιητικό γέννησης! Δεν ηταν ποτε χρυσοψαρο για σενα ηταν ο γιαννης σου.
Σενάριο 2.
Το χρυσόψαρο που πηγες και αγόρασες, μια μερα που δεν ειχες τιποτα καλυτερο να κανεις, δεν του εκατσε το pH της γυαλας σου και πέθανε!
......
Αλήθεια ποσο διαφέρουν οι ανθρώπινες μας ιστορίες από ενός χρυσόψαρου?
Γεννιόμαστε μας δίνουν πιστοποιητικό γέννησης, όνομα, ζώδιο, φύση, επάγγελμα, ταυτότητα γινομαστε ο γιαννης των υπολοιπων και μια μέρα πεθαίνουμε.
Τι θα συνέβαινε όμως αν πέθαιναν όλα αυτά πριν το σώμα μας?
Τι θα ήμασταν τότε?
Ποιοι είμαστε αν δεν μπορούμε να είμαστε ό γιάννης' και ημασταν σκέττο 'χρυσόψαρο'?
Είμαι οι αναμνήσεις μου, είμαι το όνομα το επώνυμο, ο αριθμός ταυτότητας μου, είμαι η ανήσυχη φύση μου που λένε, η τελευταία ή επομενη δουλειά μου, οι έρωτες μου, η συμπεριφορά μου και οι συνέπειες της ?
Είμαι οι γονείς οι φίλοι οι γνωστοί μου?
Αν δεν είχα μνήμη τι παραπάνω θα ήμουν από μια υπαρξη που πληκτρολογεί κάποιες λέξεις, πινακίδες της σκέψης της, ένα μουντό πρωινό πινοντας τσάι σε μια ξυλινη κουζινα με θεα την εκκολαπτομενη σκανδιναβική άνοιξη?
Αλήθεια είμαι αυτό που είπαν και αυτό που μου υπενθυμίζει και επιβεβαιωνει η μνήμη και η συμπεριφορα μου?
Αν πάθω αμνησία δηλαδή θα σταματήσω να υπάρχω?
Αν από σήμερα με λένε απλά υπαρξη και είμαι ήσυχη δεν θα είμαι εγώ πάλι στην ίδια κουζίνα να πληκτρολογώ κάποιες άλλες σκέψεις στο ίδιο μουντό πρωινό?
Ερωτηματικό.
Μπορείς να είσαι γιάννης για το υπόλοιπο τις ζωής σου, ακόμα και όταν κουραστείς να κολυμπάς με τους ιδιους ρυθμους να συνεχίζεις γιατί πρέπει να είσαι ο γιάννης που αποφασίστηκε είτε από σένα είτε από άλλους είτε από αντίδραση είτε από συμφιλίωση με τις λεξεις την εικονα με το πακετο 'γιαννης'.
Μπορείς να συνεχίσεις να ορίζεις τον εαυτό σου με λέξεις, πλαίσια και κανόνες, να αντιμετωπίζεις και να απαιτάς από τους υπολοιπους το ίδιο, ή μπορείς να είσαι αυτός που νιώθεις ότι είσαι σήμερα απλα μια υπαρξη που υπαρχει μεσα στο σωμα σου πισω απο ολα, εκει που συναντα η ενεργεια σου την σιωπη σου, μια υπαρξη που γνωρίζει και πληκτρολογεί κάποιες λέξεις που μια αλλη ύπαρξη διαβάζει.
Οση προσπαθεια νομιζεις χρειαζεται να καταβαλεις για να εισαι ελευθερος αλλη τοση χρείαζεται για να μην είσαι, μπορεις να σηκωθείς και να κολυμπήσεις προς οποια κατεύθυνση θέλεις και να επιτρέψεις στον άλλο και στον εαυτό σου να είναι κάτι παραπάνω από λέξεις, σκέψεις, πλαισια και κανονες.
Να ειστε ενα ιδιο και καινουριο καθε σημερα και αυτο το καινουριο ιδιο να το ζεις κάθε σήμερα σαν να υπαρχει μόνο σήμερα.
a.n
Ο Γιάννης τρώει πολύ και κινείται γρήγορα, υπερκινητική φύση σκέφτεσαι και ανήσυχη θα σου κάνει την ζωή σου κόλαση αλλα είναι υδροχόος ανέξαρτητος και με φιλότιμο θα τα καταφέρεις.
Τελικά ο γιάννης δεν σου κάνει την ζωή σου κόλαση, αντίθετα σε κάνει να αισθανεσε καλύτερα, συνεχίζεις να το ταΐζεις, τον βλέπεις ακόμα που χαμογελα και χαίρεται που τον φροντίζεις. Ο γιάννης τώρα χρειάζεται ένα επάγγελμα επειδη τρώει πολύ αποφασίζεις πως είναι ο οδοκαθαριστής της γύαλας του, ο γιάννης είναι πολύ καλός στην δουλειά του , αφού είναι υδροχόος με ωροσκόπο πάρθενο, τέλειος σε όλα ! Ο γιαννης παχαίνει και γίνετε δυσκίνητος. Αλλαζει φυση, αλλαζει χαρακτηρα. Του μειώνεις τον μισθό έτσι ρίχνεις λιγότερο φαγητό τώρα στην γιάλα, περικοπες και κουρεμα. Ο γιάννης δεν είναι αυτό που ήταν άλλαξε, σκέφτεσαι... κάθεσαι πίσω από την γιάλα και παραπονιέσαι πως έχει αλλάξει και η σχέση σας περνάει κρίση αλλα κανεις υπομονή και ελπίζεις πως όλα θα αλλάξουν και πως με την αγάπη και την υπομονή σου σου θα καταλάβει ο γιάννης μια μερα τι αξίζεις.
Εκεινη την μερα που περημενες τον γιαννη να γινει αυτο που θελεις ο γιάννης πεθαίνει. Λυπασε, δακρύζεις , είχε όλη την ζωή μπροστά του ο γιάννης, είχε τόση ενέργεια κάποτε κρίμα που δεν κατάφερες να τον κανεις να αλλάξει συνηθειες, να τον κανεις ενα καλυτερο γιαννη, υδροχοο με ωροσκοπο παρθενο, οδοκαθαριστη καποτε ανησυχο υπερκινητικο και τωρα παχουλο νεκρο...
Κανεις κηδεία στο γιάννη , τον βάζεις σε ένα σπιρτόκουτο , βάζεις από πάνω μια μαργαρίτα γιατί του άρεσαν πάντα οι μαργαρίτες που έφερνες σπίτι και ένα σταυρο από σπίρτο αφού είχε χριστιανικό όνομα. Σταυροκοπιέσαι γιατι ετσι πρεπει κλαις γιατι χαθηκε ο γιαννης σου. Αιώνια του η μνήμη.
Ο γιάννης σου , το παχουλό σου χρυσόψαρο λοιπόν είχε χαρακτήρα, είχε όνομα, ζώδιο, θρησκεία και πιστοποιητικό γέννησης! Δεν ηταν ποτε χρυσοψαρο για σενα ηταν ο γιαννης σου.
Σενάριο 2.
Το χρυσόψαρο που πηγες και αγόρασες, μια μερα που δεν ειχες τιποτα καλυτερο να κανεις, δεν του εκατσε το pH της γυαλας σου και πέθανε!
......
Αλήθεια ποσο διαφέρουν οι ανθρώπινες μας ιστορίες από ενός χρυσόψαρου?
Γεννιόμαστε μας δίνουν πιστοποιητικό γέννησης, όνομα, ζώδιο, φύση, επάγγελμα, ταυτότητα γινομαστε ο γιαννης των υπολοιπων και μια μέρα πεθαίνουμε.
Τι θα συνέβαινε όμως αν πέθαιναν όλα αυτά πριν το σώμα μας?
Τι θα ήμασταν τότε?
Ποιοι είμαστε αν δεν μπορούμε να είμαστε ό γιάννης' και ημασταν σκέττο 'χρυσόψαρο'?
Είμαι οι αναμνήσεις μου, είμαι το όνομα το επώνυμο, ο αριθμός ταυτότητας μου, είμαι η ανήσυχη φύση μου που λένε, η τελευταία ή επομενη δουλειά μου, οι έρωτες μου, η συμπεριφορά μου και οι συνέπειες της ?
Είμαι οι γονείς οι φίλοι οι γνωστοί μου?
Αν δεν είχα μνήμη τι παραπάνω θα ήμουν από μια υπαρξη που πληκτρολογεί κάποιες λέξεις, πινακίδες της σκέψης της, ένα μουντό πρωινό πινοντας τσάι σε μια ξυλινη κουζινα με θεα την εκκολαπτομενη σκανδιναβική άνοιξη?
Αλήθεια είμαι αυτό που είπαν και αυτό που μου υπενθυμίζει και επιβεβαιωνει η μνήμη και η συμπεριφορα μου?
Αν πάθω αμνησία δηλαδή θα σταματήσω να υπάρχω?
Αν από σήμερα με λένε απλά υπαρξη και είμαι ήσυχη δεν θα είμαι εγώ πάλι στην ίδια κουζίνα να πληκτρολογώ κάποιες άλλες σκέψεις στο ίδιο μουντό πρωινό?
Ερωτηματικό.
Μπορείς να είσαι γιάννης για το υπόλοιπο τις ζωής σου, ακόμα και όταν κουραστείς να κολυμπάς με τους ιδιους ρυθμους να συνεχίζεις γιατί πρέπει να είσαι ο γιάννης που αποφασίστηκε είτε από σένα είτε από άλλους είτε από αντίδραση είτε από συμφιλίωση με τις λεξεις την εικονα με το πακετο 'γιαννης'.
Μπορείς να συνεχίσεις να ορίζεις τον εαυτό σου με λέξεις, πλαίσια και κανόνες, να αντιμετωπίζεις και να απαιτάς από τους υπολοιπους το ίδιο, ή μπορείς να είσαι αυτός που νιώθεις ότι είσαι σήμερα απλα μια υπαρξη που υπαρχει μεσα στο σωμα σου πισω απο ολα, εκει που συναντα η ενεργεια σου την σιωπη σου, μια υπαρξη που γνωρίζει και πληκτρολογεί κάποιες λέξεις που μια αλλη ύπαρξη διαβάζει.
Οση προσπαθεια νομιζεις χρειαζεται να καταβαλεις για να εισαι ελευθερος αλλη τοση χρείαζεται για να μην είσαι, μπορεις να σηκωθείς και να κολυμπήσεις προς οποια κατεύθυνση θέλεις και να επιτρέψεις στον άλλο και στον εαυτό σου να είναι κάτι παραπάνω από λέξεις, σκέψεις, πλαισια και κανονες.
Να ειστε ενα ιδιο και καινουριο καθε σημερα και αυτο το καινουριο ιδιο να το ζεις κάθε σήμερα σαν να υπαρχει μόνο σήμερα.
a.n
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου