Η Ζωή μου μοιάζει με οξύμωρο καμβά σχήματα αλλάζει με θράσος ανέμου σε πυρκαγιά Το ένα σχήμα μαχαίρι αιματηρό Το άλλο τρυφερο σαν αγγέλου φτερο Η φωνή δίχως έρωτα δεν έχει μίλια Όπου κοιτάξω μονο σκιά Σχήμα οξύμωρο η ψυχή Χωρίς έρωτα μήτε θράσος μήτε γιορτή Έρωτας ο πολεμιστής Των τεράτων ψυχρός εκτελεστής Τώρα ζωή Άβυσσος με βουνά γιατί. Κάθε που ο έρωτας σωπαίνει Σωπαινει ολη η γη Η σκέψη μου μενει ορφανή. Α.Ν
(simeia stixis kai orthografia opote to epithimun- eleutheri i sxesi mas)