Η Ζωή μου μοιάζει με οξύμωρο καμβά 

σχήματα αλλάζει με θράσος ανέμου σε πυρκαγιά

Το ένα σχήμα μαχαίρι αιματηρό

Το άλλο τρυφερο σαν αγγέλου φτερο

Η φωνή δίχως έρωτα δεν έχει μίλια

Όπου κοιτάξω μονο σκιά

Σχήμα οξύμωρο η ψυχή

Χωρίς έρωτα μήτε θράσος μήτε γιορτή

Έρωτας ο πολεμιστής

Των τεράτων ψυχρός εκτελεστής

Τώρα ζωή  

Άβυσσος με βουνά γιατί. 

Κάθε που ο έρωτας σωπαίνει 

Σωπαινει ολη η γη

Η σκέψη μου μενει ορφανή.

Α.Ν