Rive Gauche

Είναι κάποια πρωινά που εύχεσαι να ήσουν απλά λιγοτερο δυνατή.  Να επέτρεπες στην προσωρινή ύπαρξη σου την αδυναμία να ξυπνάς νεκρή και απλα να υπάρχεις σαν ενα βότσαλο στον πάτο ενος ορμητικου ποταμιου, χωρίς λύσεις, χωρις αποφάσεις,  χωρίς ελπιδες, όνειρα, χωρίς κουράγιο,  χωρίς πίστη.  Απλα να μπορούσες να αποδεκτεις με ευκολία οτι σήμερα είναι μια μέρα που είσαι στα πατώματα χωρίς ενοχές και χωρις την αναγκη να λογοδοτησεις στα μέσα σου. Αλλά δεν μπορείς, αυτή η τόσο απλη και απαραίτητη ανάγκη για ελάχιστη ισσοροποια σου φαίνεται απαράδεκτη και οσο την παλεύεις τοσο σε καθηλώνει γιατί το σωμα σου χρειάζεται το διάλειμμα απο το υπόλοιπο της ζωης σου. Γιατί γεννήθηκες με αυτο το σώμα και αυτη την ψυχή και οφείλεις να τα τιμήσεις, αυτή είναι η μελωδια σου τα υπόλοιπα απλά χόρεψαν στον ρυθμό της. Ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του μελωδία. Αυτή το δώρο και η κατάρα του. Είναι λοιπόν πιο δύσκολο αυτά τα μελανά πρωινά να είσαι μια γενναία γυναικα που έχει επισκεφθεί καθε σκοτεινή γωνιά της και κουβαλα αυτη την γνώση καθε μέρα σαν τα πιο πολύτιμα εφόδια της επιβίωση της. Ειναι δύσκολο γιατί όπως και την δύναμη ετσι και τον θυμό , την αγάπη, τον έρωτα την θλίψη και την οργή ολα τα αισθάνεσαι πολυ πιο δυνατά, γιατι μπορείς...γιατι αντέχεις.  Σπανια θα επιτρέψεις στην αδυναμία να διαγραφεί στο πρόσωπό σου, πρώτα θα λυγίσει το σώμα και μετά το πρόσωπο και όταν και αν αυτό λυγίσει θα φροντίσεις να το κρύψεις να μην το δει το φως και σκοτείνιασει. Γιαυτό εσύ που ξέρεις τόσο καλά να κρύβεσαι πίσω απο την αυτοπεποίθηση και την δύναμη σου ξέρεις να διαβάζεις με άνεση τους άλλους σαν ανοικτό βιβλιο. Σπάνια αρρωσταίνεις και μιζεριαζεις γιατι δεν ανεχεσαι να χάνεις τον ελεγχο απο ασθένεια και μιζέρια. Οταν πέφτεις και πονάς δεν κλαις, θυμώνεις σαν πληγωμενο λιοντάρι. Απόλυτος έλεγχος τοσο στην αυτοκαταστροφή οσο και στην φροντίδα. Δίνεις ευκαιρίες αλλα δεν ξεχνάς ποτε τις λεπτομέρειες. Συχνά προσκαλείς με γάντι τις μάσκες να πέσουν. Εκπλήσσεσαι καθε φορα με το πόσα αντέχεις να υπομενεις, δεν το κανεις απο αδυναμία στα όρια αλλα γιατι μαζεύεις εφόδια. Δεν επιτρεπεις να μπουν στην καρδία σου ψυχές χωρις να γνωριστείς με τα σκοτάδια τους πρώτα. Η γνώση ειναι η μόνη σου δύναμη γιαυτο φροντίζεις να απομακρύνεις ολα τα φίλτρα.  Η αγάπη σου δεν εχει όρια και οταν αγαπήσεις αγαπάς για πάντα. Εξολοθρευεις μονο αφου εχεις επιτρέψει να ηττηθεις αμέτρητες φορες παντα με ασπίδα ενα καθρευτη. Λίγοι αντέχουν την όψη τους στον καθρευτη, γεννά το μισος ή το φιλότιμο.
Γιαυτο ειναι δύσκολο να συγκατοικας στο ιδιο σωμα με μια τετοια γυναικα και ειναι κατι πρωινα που σου υπενθυμιζουν τον βαθμό δυσκολίας τους.
Rives gauche! Ανυποτακτη οχθη που δεν μπορεις να περάσεις εύκολα απέναντι.
Μέχρι που εμφανίζεται αυτός που τόσο σου μοιάζει.
 Αισθάνεται αμεσως την οικειότητα και τον κίνδυνο. Η διαφάνεια τον κολακεύει αλλα πολυ σύντομα θωρακίζεται μέσα σε υψηλά τείχη. Μολις ανακαλύψει την δύναμη σου δεν θέλει να σε πολιορκισει αλλα να σε εξολοθρευσει.
 Γιατι αυτος ειναι πολεμοχαρης, δεν αντέχει να ζήσει με την "ηττα", γιατι σαν αρσενικό τον έχουν μαθει να "νικα" θελει την απόλυτη παντοδυναμία, θελει να χυθεί αίμα γιατί του αρεσει το τέλος γιατί ετσι ξερει πως νικα, γιατί οτι πιο δυνατό ειναι απειλητικό και δεν σηκώνει απο απειλές το ανδρικό εγώ του. Δεν μπορεί όμως να σε πολιορκισει ζωντανή πρέπει να σε σκοτωσει,  αυτη ειναι η παγιδα που ο εγωισμος του δεν τον αφήνει να δει. Σε κερδίζει μόνο νεκρή και το κάνει, γιατι η ανάγκη του να κερδίσει ειναι πιο δυνατή, απ την αλλη εσυ δεν φοβάσαι να πεθάνεις... ετσι πεθαίνεις και πεθαίνει και η μάχη του μαζί. Υπηρχε παντα βεβαια η επιλογη της συμμαχίας και την διεύρυνση  της αυτοκρατοριας, αλλα η  μεταφραση υπηρξε παντα διαστροφικη. Έκανε τα πάντα για να σε υποταξει γιατι οπως και σε εσενα ετσι και αυτον σας σαγηνεύει ο απόλυτος ελεγχος, εκανε τα παντα για να σε κάνεις πιο" θηλυκό", πιο ευάλωτη και ευπλαστη πιο ανασφαλη, γιατι σαν σκια κανεις το εγω να φαίνεται πιο μεγαλο, γιατι η εξουσία τον τρεφει αλλα τώρα δεν υπάρχει μητε συμμαχία μήτε μαχη, είστε και οι δυο νεκροί πλάι σε ορμητικη οχθη σε ενα τυχαιο πρωινο που επέλεξε να μην ζήσει.
Το πρωινό σε περιμένει στο ψυγείο.

 R.G

Διαφανές

Τέλεια μου μανία το πιο γλυκό μου ψέμα εσύ

Κ αν απο όμοια τελειότητα γίναμε εμείς

Με ψέμα μολύσμενη θα ταν κ η πηγή

Καρκινωμα που σκεπάζει πάσα αληθεια 

καμιά αληθεια δεν επιβιωνει αρτιμελής

Ψαχνεις να βρεις το εσυ μες το εμεις

Μολυνεις το ατελες μου αληθινό φως 

με θανατηφορο ψεμα για να χεις λογο να ζεις

Ψαχνω να βρω το εγω πισω απο το εσυ

Αλλα το μόνο που βρίσκω ειναι ακομα μια αντιγραφή

Παρτο αποφαση δεν ξεκίνησε κανείς με διαφανές χαρτί

Ισως ξεκινησαν απο ενα κουρασμένο γιατί

Μεχρι που το γιατι εγινε σιγα σιγα μονο εσυ και εσυ και εσυ και εσυ...
Πουθενα εγω και εσυ μαζι.

Μου 'πε ο πατερας μου παιδι οτι θα μεινω μονη για να ακουσω ολα τα επειδη στα αμέτρητα μου γιατι.
Ερωτηματικό.
Δεν μου αρεσει η αντιγραφη.
Διψω για καθαρη πηγη!
Γιατι, επειδη, γιατι, επειδη, τελειομανια μου με κρατας νεκρη μεχρι το πρωι. Το τελος ηρθε και δεν ησουν εκει.

Τελεια μανια μου ψευδαίσθηση τοσο αληθινή

ακομα η θαλασσα μολύνθηκε και θελει να χορεψει τα κυμματα σε ευθεια γραμμη

Τα συννεφα σε συμμετρικα κουτακια

Ανθρωποι που αντιγραφουν του κοσμου τα ματαια τελεια σου εσυ.
Ξημέρωσε μια τέλεια αυγή. 

Α.Ν