Την συνάντησα μετα απο καιρο τυχαία σε ενα ανσασερ, παρολιγο να μην την αναγνωρίσω, ειχε γίνει άλλος άνθρωπος.. Αν την έβλεπα στο δρόμο αποκλείεται να την καταλάβαινα... Σαν χαμελαιων που αλλαζε δερμα.. με ετρωγε η περιέργεια να την ρωτησω πως τα καταφέρνει. Είναι ομολογώ χάρισμα !
Φοβήθηκα οτι ισως ακουγα πως κατι πολυ σοβαρό να της ειχε συμβεί έτσι ξεροκαταπια την περιέργεια μου.
Το μετανιωσα που δειλιασα τα υποψήφια κακα νέα και το διαισθάνθηκε σαν αεράκι που την άγγιξε στον ώμο λιγο πριν ξανά χαθούμε .
Γύρισε πίσω μου χαμογέλασε και ξεστόμισε...
"Απλά αγαπησα μεχρι θανατου"
Την ζήλεψα για το απλά.
Α. Ν