Όλα τα ταξίδια ξεκινούν με ενθουσιασμό, όνειρα, λίστες και προγραμματισμό και στην πορεία βλέπεις μονο την διαφορα... Ξαναδιαβάζω το πρώτο μου 'παύσεις λέξεις' και διακρίνω αυτή την διαφορα ανάμεσα στις παύσεις και τις λέξεις μου. Ολα είναι ενα αναμεσο, του τοτε του τωρα του αυριο. Του ειμαι, ημουν θα είμαι. Το αναμεσο. Εκεί που κριβεται όλη η αλήθεια μας και συνειδητοποιώ... Αγαπητέ μου αναγνώστη απολογουμε γιατί δεν έγραψα ποτε για σένα πάντα έγγραφα για μένα ...έτσι χωρις δικαιολογια γιατί μάλλον ήθελα παρέα... Κάθε κείμενο μια φωτογραφία, μια στιγμή, μια ιστορία, ένας κύκλος, ένα συναίσθημα που απλά δεν θες να πέσει και να χαθεί στο κενό. Ο φόβος του αποχωρισμού, μην αποχωριστείς την στιγμή, μην την χάσεις και πάνω από όλα ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ: τι έζησες, τι αισθάνθηκες, τι σκέφτηκες, ποιος ήσουν, ποιος είσαι και ποιος θα ήθελες να είσαι? Πια είμαι , ποιος είσαι? Ξέρεις? Φοβάμαι πως τελικα ίσως κανεις δεν ξέρει γιατί με το που βγαίνει αυτό που θεωρείς αλήθει...
(simeia stixis kai orthografia opote to epithimun- eleutheri i sxesi mas)