Γραμμα

Να ζεις σαν να πεθαινεις.

Να συγχωρας αν αγαπας και αν δεν αγαπας να φευγεις,

Οταν αγαπας να αγαπας για παντα και ας χωριζουν τα σωματα.

Να αγαπας αληθινα αλλα κανενα πιο πολυ απο σενα.

Να ερωτευεσε απο θαυμασμο και οχι απο αναγκη.

Να ακους σαν να δεν προκειτε να ξανακουσεις, να κοιτας σαν να ειναι η πρωτη φορα που βλεπεις, να νιωθεις σαν να δεν εχεις ξανανιωσει. 

Να ονειρευεσε και να προσευχεσε παιδικα. 

Να μην επιτρεπεις σε κανενα να σου κλεβει την χαρα σου, να εισαι απολυτα δικαιος με τους κακους και μικρους ανθρωπους και να θαυμαζεις τους καλους. 

Να βοηθας και να προστατευεις τους πιο αδυνατους σου. 

Να μην εκμεταλευεσε και να μην επιτρεπεις να σε εκμεταλλευονται. 

Να λες ψεματα μονο για να μην πληγωσεις.

Να εισαι ετοιμος να φυγεις, να καταστρεψεις, να μηδενισεις, να εισαι ετοιμος να αποτυχεις και να ξαναδημιουργησεις. 

Να κανεις παντα οτι καλυτερο μπορεις με οτι εχεις, οσες φορες χρειαζεται. 

Να μην δισταζεις. 

Να αμφισβητας αλλα να πιστευεις.

Να κρινεις χωρις να καταδικαζεις. 

Μην δικαιολογησε, ανελαβε την ευθυνη.  

Να υψωνεις την φωνη απο χαρα και να την χαμηλωνεις στον θυμο.

Μην ζηλευεις να θαυμαζεις.

Μην φοβασε, εισαι πιο ελευθερος απο οτι τολμας.

Ζησε σαν να πεθαινεις γιατι καποτε θα γινει και αυτο και τοτε δεν θα χεις πια χρονο...

α.ν

Slavery cyprus 2013

Megaloi sklavoi

Mikrwn anthrwpwn...

a.n

Epivates kai fygades

Που πας?

Φεύγω

Πάλι?

Πάλι.

Γιατί?

Γιατί αυτό ξέρω να κάνω καλύτερα.

Ξέρεις λένε πως μόνο οι δειλοί φεύγουν.

Ετσι λένε?

Έτσι και χειρότερα...γιατι γελάς?

Γιατί το βρίσκω αστείο... 

Ποιό?

Την φράση ''έτσι λένε'' 

Για πόσο θα φεύγεις?

Για όσο χρειάζεται...

Για που?

Όταν φτάσω θα σου πώ...

Δεν κουράστηκες να φεύγεις?

Κουράστηκα λίγο...

Σταμάτα!

Όταν σταματήσει το βοτσαλάκι να κυλά ξέρεις τι συμβαίνει?

Ριζώνει?

Χορταριάζει γύρω γύρω και χάνεται...από βοτσαλάκι γίνεται ένα με το λιβάδι.

Τι κακό έχει να γίνεσαι ένα με το υπόλοιπο?

Ξεχνάς ποιός είσαι...προσαρμόζεσαι, παρασύρεσαι, συμβιβαζεσαι, εγκλωβιζεσαι και σιγά σιγα απλά δεν είσαι, χάνεσαι ξεχνιέσαι και μια μερα συνειδητοποιεις πως το λιβάδι σε εξουσιάζει και θεωρεί πως του ανοίκεις το χειρότερο απο όλα όμως ειναι που....θεωρεί πως εξάρτασαι απο αυτό! 

Τρομερο!

Ναι ναι, εως αρρωστημένο θ έλεγα!

Πως νιώθεις?

Αναπνέω....

Τι να κανεις τόσο οξυγόνο όταν είσαι μονος?

Το μοιράζομαι με το καινούργιο μου άγνωστο υπόλοιπο.

Κατάλαβα ....ελευθερια?

Η κατάρα του φυγά.

Το τίμημα όμως?

Μμμ η μοναξιά θαρρώ....

Φύγε τότε τρέξε !

Από την μοναξιά?

Ναι γιατί όχι αφού αυτό ξέρεις να κανεις καλύτερα...

Άκου με καλά μικρή...από την μοναξιά σου μην τρέξεις ποτε να φύγεις!

Γιατί?

Γιατί είναι η μονη που δεν σε πρόδωσε και δεν θα σε προδώσει ποτε!

Δεν "καταλαβαίνω"...

Ούτε εγώ και αυτή είναι η μαγεία της, η πληρότητα του κενού της ...και τώρα φεύγω...

Περίμενε!

Όχι. Δεν περιμένω πια. Φιλιά να προσέχεις !

α.ν