H epomenh mu lexh se paush

Τι μου συμβαινει? Eχω χάσει την έμπνευση μου, διανύω μια περίοδο ξηρασίας, έχω γεράσει, ? Το blog μου νοσεί , σβήνει αργοπεθαίνει... Κάθε που ξεκινώ να γράφω μουλαρώνει σε πρόχειρο και κάθε που προσπαθώ να επιμεληθω το πρόχειρο , επιστρεφει στο ατέλειωτο όπως και όλες οι αποφάσεις της ζωής μου βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι καινούριο - αλλάζω γνώμη πιο συχνά από ότι ανασαίνω- αλλα ελα που δεν μπορούσα να προβλέψω πως αυτός ο θανατηφορος ιός θα μόλυνε και το blog μου.
Με αυτή τι σκέψη και άλλες πολύ πιο ουσιαστικές , με τις οποιες δεν εχω την ωριμότητα να ασχοληθώ, συναντιέμαι στο σταυροδρόμι οποτε με βγαλει ο δρομος της μη εμπνευσης, παλεύω με την παύση και δεν μου βγαίνει λέξη , έκατσα λοιπόν αποψε αποφασισμένη να περάσω με κοκκινο. Ενωσα αυτόν τον φτηνό τενεκέ αντικαταστάτη του παλιού σάπιου μήλου με την τρύπα στο τοίχο που φωτιζει τις ζωες μας, ετοίμασα και το τσάι μου σήκωσα το ενα μανικι πανω για να μην κριωνω και κάθισα απέναντι από αυτόν τον καταραμένο αντικαταστάτη τενεκέ με τα παράθυρα 8 αποτυχία, που ποτε δεν χώνεψα, με τα χερια τσιμεντωμενα στα πληκτρα και τα ματια καρφωμένα στο λευκό της σκεψης μου περιμένοντας μια εμπνευσμένη λεξη. 30 '' τόση διαρκεια ειχε η αναμέτρηση μου και άλλαξα γνώμη! Ετσι πανεύκολα παραδόθηκα στην ξηρασία της έμπνευσης μου και αποφάσισα αντι να παλεψω να απαντήσω σε αγαπημένους φίλους που θέλω να γράψω εδώ και καιρό τα νέα μου. Make love not war.  Όπως απαντούσα και ξαναδιάβαζα τι έγγραφα συνειδητοποίησα πόση ρέντα είχα και με τι ευχάριστο τρόπο εξιστορούσα όλα μου τα νέα τόσο που τα διάβαζα δυο και τρεις φορές και διασκέδαζα με την ανάλαφρη εξιστόρηση της ζωής μου, τι ταινίαρα ειμαι εγω σκέφτηκα! Εκεί ανάμεσα στην αμαρτωλή αυτοδιασκεδαση μου και το ψώνισμα του εγω μου σε περίοδο εκπτώσεων, μου φανερώνεται και η απάντηση για την χαμένη έμπνευση μου. Η αλήθεια κρυβόταν κάτω από μια ευχή και μέσα σ αυτήν στρογγυλοκαθόταν μια λέξη. Μια χοντρή , άχαρη, νερόβραστη και άχρωμη λέξη με ενοχλητικό άρωμα κυράτσας στην γραμμή ενός κρεοπωλείου. '' Ανάγκη ''. Αυτό ακριβώς μου έχει τελειώσει. Η ευχή που έκανα  στα 30κοστά μου γενέθλια  μου περί ' μη ανάγκης 'πραγματοποιήθηκε και δεν το πήρα είδηση. Δεν μου ειχαν τελειώσει οι λέξεις- που να μου τελειώσουν τρελό σκυλί σκασμό δεν έχει και σίγουρα όχι ο οίστρος, - απλά δεν έχω πλέων την ανάγκη να τις μοιράζομαι. Όμορφη ανακάλυψη 30αρα well done brain!
Ξεμπερδέψαμε!
Συμπέρασμα της ημέρας : οι ευχές μετά τα 30 πραγματοποιούνται!
Κάπως έτσι κουτσά στραβά με αυτό το κείμενο ξοφλήσαμε και το εξώδικο για παράνομη στάθμευση στην διπλή κίτρινη γραμμή της αμφισβήτηση του οίστρου μου και συνεχίζουμε το ταξίδι χωρίς την χοντρή.
Αγαπημένη μου ανάγκη σε αποχαιρετώ απελευθερωμένη απο την τοξικό σου άρωμα σε αφήνω στην γραμμή πεινασμένη για νεανικό κρέας, αγαπημένο μου blog η επόμενη μου πληκτρολογημένη λέξη συνεχίζει να κουρνιάζει στην παύση για όσο θα ταξιδεύω την ύπαρξη μου χωρίς στις αποσκευές μου την ανάγκη σου....
xxx
a.n

O midenikos 30 me leuko viografiko

Στα 17 έδωσες την πρώτη δόση για το βιογραφικό σου , στα 22 - 24 την δεύτερη γερη δόση και γύρω στα 25 ξεκίνησες πυρετωδώς να αποδεικνύεις ότι στα 17 σου ήξερες πολύ καλά τι έκανες.
13 χρονια μετά από την πρωτη δοση με ένα βιογραφικό γεμάτο αποδείξεις που μοιάζουν απορία...σταματας.
Μια στιγμή  και κοιτάς.
Ποιος είσαι και τι κανεις? Είσαι το βιογραφικό σου?
Τι κι αν δεν γουστάρεις να είσαι το βιογραφικό που ξεκίνησε στα 17 ? Τι κι αν θες να είσαι ένα άλλο που ξεκινα στα 30?
Νομιζεις πως μπορεις? Θαρρείς πως δικαιούσαι?  Εχεις την εντύπωση πως αυτο ειναι κατι που συμβαίνει συνηθως ή μηπως  θα δημιουργούσε μια μικρη κοινωνικά κυκλοφοριακή αναστάτωση ?
Ποσο θα στοίχιζε αυτό το δικαίωμα αραγε?
Αν αφαιρέσεις από τα 30 τα 13 θα επέστρεφες στα 17, αν αφαιρέσεις όμως από σένα το βιογραφικό σου τι είναι αυτό από που απομένει?

a.n

Oso pio grigora antiliftheis to poso asimantos eisai toso to kalitero!

Εύκολα ο άνθρωπος πετά έξω από την ζωή του ανθρώπους,  τερματίζει σχέσεις/φιλίες, κόβει κάθε επαφή και προσποιήτε πως δεν σήμαιναν τίποτα για αυτόν , πως έχει την δύναμη να είναι ελεύθερος και να βγάζει από την ζωή του οτιδήποτε δεν έχει πλέων ανάγκη. 

Είναι και κάποιοι πιο 'ισχυροί και παντοδύναμοι', που κάνουν πως δεν τους γνωρίζουν πια, πως δεν τους γνώρισαν ποτε, πως δεν τους αγάπησαν ποτε, πως δεν τους δόθηκαν ποτε,πως δεν αντάλλαξαν πότε για λιγο τα κομμάτια τους. Καταφερνουν και προσποιούνται πως όλα ήταν ένα ψέμα πως ΤΩΡΑ όλα είναι καλύτερα. Ένα τώρα ανάγκης.

 Αυτό το τώρα όμως ποσο σίγουροι είναι ότι τους ανήκει και για ποσο?

Σήμερα τσάκωσα τον εαυτό μου να αναρωτιέμαι πραγματικα ποσο ασήμαντη είμαι και ότι όλα αυτά που έχω ζήσει, με τον τρόπο με τον οποιο τα αντιλαμβάνομαι και νιώθω, ότι είναι υπαρκτά μονο μέσα μου. Μες το νου μου ενα πραγμα... Οταν εγώ σταματήσω να υπάρχω στην μορφή που είμαι σήμερα, είτε με τρόπο κυριολεκτικό είτε μεταφορικό, τίποτε από όλα όσα έχω αντιληφθεί ότι έχω ζήσει δεν θα υπάρχουν, αφού από τη στιγμή που η αντίληψη μου αλλάζει ή τερματίζεται, αυτόματα οτιδήποτε έχω ζήσει αλλάζει άρα δεν θα ξαναϋπάρξει όπως υπήρχε.  Ακόμα και αν κατέγγραφα καθημερινά χωρίς ανάσα ένα λεπτομερές ημερολόγιο δεν θα μπορούσα ποτε να απαθανατίσω την αντίληψη μου αντικειμενικά και αλάθητα.

 Η αντίληψη μας ίσως είναι ίσως σπουδαιότερη και από την ίδια μας τη ζωή , γιατί ακόμα και αν εξακολουθούμε να αναπνέουμε, πχ διασωληνωμενοι, αυτό δεν σημαίνει πως θα υπάρχουμε κιόλας. Αν δηλαδή για σένα δεν μπορεις να υπάρχεις, τι σημασία έχει αν υπάρχεις για τους άλλους? Το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει συχνά, δλδ το να μην υπαρχεις για τους αλλους, αλλα όσο υπάρχεις για εσένα έστω και ασήμαντος τότε σίγουρα υπάρχεις! Κάτι τέτοιο θα ήθελε να πει και ο Καρτέσιος με το cogito έργο sum αλλα δεν εξηγήθηκε σταράτα τοτε. ;)

Όπως και να χει η ζωή μας κάποτε θα τελειώσει και όταν συμβεί, πάει και η αντίληψη σου ότι υπάρχεις, με τον τρόπο που υπάρχεις τώρα- άρα όπως και να το κάνουμε  αργά ή γρήγορα είτε προσποιείσαι ότι δεν υπάρχουν κάποιοι για σένα είτε όχι μια μέρα σίγουρα δεν θα υπάρχει κανένας από τους δυο. Τζάμπα προσποίηση. ΧΑ!

Αναρωτιέμαι λοιπόν,  αν θα τολμήσεις να ισχυρισθείς, λίγο πριν την τελευταία σου πνοή, ότι όλο αυτό που έζησες δεν ήταν αληθινό, όπως έκανες κατα καιρους κατα τη διάρκεια της μικρης- μεγαλης ζωης σου? Λίγο πριν αποχωριστείς απ' ότι πίστευες ως το πιο σημαντικό, να φλερταρει με το ανύπαρκτο. Ετσι απλα η ζωη σου να σε απορριπτει, εσενα που υπηρξες τοσο παντοδυναμος καποτε?

 Θα λειτουργήσεις το ίδιο? Θα αμφισβητήσεις την υπαρξη ολόκληρης σου της ζωής, όπως έκανες και με μια παλιά σου σχέση, ή με μια φιλια που δεν είχες πλέων ανάγκη? Γιατί μια μερα η ζωή δεν θα σε έχει άλλο ανάγκη.

Ποσο σίγουρος/η θα είσαι πως όλα αυτά που ζεις τώρα δεν θα αποτελέσουν μια μέρα στο τελευταίο ανοιγόκλεισμα σου το μεγαλυτερο σου ψέμα? 

Ποσο σίγουρος/η είσαι πως η ίδια σου η ζωή δεν θα σταθεί μια μέρα απέναντι σου με το ίδιο σκληρό ύφος και θα προσποιηθεί ότι δεν σε γνωρίζει πια? 

Κάποτε ένιωσες παντοδύναμος/η πράττοντας ανάλογα και με κάνει να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν γνώριζες οτι ήδη ήξερα το πόσο ασήμαντοι/ες ήμασταν και οι δυο?

a.n

30 mε θΡasos

Πολύ θα ήθελα να είχα κάτι πολύ ξεχωριστό και όμορφο να γράψω για τα πρώτα ΑΝΤΑ, κάτι μοναδικό κάτι που θα το διαβάζω στα 60 μου και θα λέω '' ψψψψψ θεα! κοίτα τι έγραψα στα 30 μου! '' Τα πρώτα άντα λοιπόν, και τίποτε το μαγικό δεν έχει συμβεί, ούτε η ζωή μου άλλαξε από τα χθες στα σήμερα, ούτε νιώθω μεγαλύτερη, ή διαφορετική από χθες , ούτε πιο hollywood -sex and the city.  Κάπως έτσι φαντάζομαι θα νιώθουν και οι νιόπαντροι μετά από το τρελό show του γάμου τους και τις φωτογραφίες τους με τις super duper ευτυχισμένες φάτσες τους να πλημμυρίζουν τα social media. Από την άλλη όμως έμπνευση και  ζωή είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από όλα αυτά και όσο και αν προσπαθούμε να την πολιορκήσουμε με likes η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά. Το να νομίζει κάποιος ότι κρατα την ζωή του στα χερια του ή τον Θεό από τα @@ είναι σαν να νομίζει κάποιος που ζυγίζει λιγότερο από ένα τόνο ότι μπορεί να σταθεί ακίνητος μέσα στην θάλασσα.
Τα πάντα ρεί και δεν ξέρεις ποτε πως και προς τα που!
Η ζωή η τύχη και η έμπνευση έχουν χεσμένα και τα likes και τα share, υπάρχουν απλά, εκτος εγκεφαλικών οριων και οποτε γουστάρουν μας turbarun και άλλοτε όταν θέλουν την ησυχία τους μας αφήνουν να περιπλανιόμαστε μοναχοι στο σκοτάδι σε διαφορα δρομάκια, μέχρι να διαισθανθούμε το 'ζεστό' έδαφος. Κάποτε φωνάζουν κρύο- ζεστη -ζεστη- ζεστη και το εννοούν και άλλοτε απλά μας δουλεύουν διασκεδάζοντας το.
Σήμερα διαισθάνομαι ότι διασκέδασαν αρκετά αφού είμαι από το πρωί με χαλασμένο θερμοστάτη. Μια ξηρασία στα χείλη και με μια διψα solo στα πλήκτρα.
Αφού δεν είχα λόγια πόσταρα λοιπόν μια φωτογραφία χωρίς make up , με ανακατεμένα τα μαλλιά απο τον αερα να κοιτω τον ηλιο καταματα με μαύρους κύκλους. Ετσι ακριβώς οπως με βρίσκει η ζωή στα 30 μου, πιο αληθινή, με λιγότερες ανασφάλειες, πιο ελεύθερη και πιο δυνατη.
Να μπορώ να κοιτώ τον ήλιο που δύει κατάματα χωρίς να δακρύζω.
Στα 20 μου θυμάμαι είχα πολλούς στόχους.
Στα 30 μου έχω μονο ένα.
Το θράσος της μη ανάγκης.

a.n

Ελευθερα παρομοια vs αρρωστα ομοια

Μια φορα και ενα καιρο...
Αναμεσα στον ερωτα και την αναγκη μια φυσαλιδα οξυγονου ακροβατουσε ρυθμικα,

αν και η φυσαλιδα ειχε το μεγεθος μιας ανασας
ηταν αρκετη για να συντηρει την φλογα της ελευθεριας,
της υπαρξης που την φιλοξενούσε,
καθε που η υπαρξη εισεπνεε
η φυσαλίδα αφινε την ουρα της εξω
απλα για να υπενθιμιζει στην υπαρξη την δικη της αναγκη για υπαρξη
καθε που εκπνεε εδινε πνοη στη φλογα της ελευθεριας
ετσι μεταξυ υπαρξης και φιλοξενουμενης η ισορροποια βρισκοταν στο μοιρασμα μιας φυσαλιδας οξυγονου,
η αναγκη και ο ερωτας αν και παρομοια
ειχαν στο αναμεσο τους την φλογα της ελευθεριας
και η υπαρξη κ η φιλοξενουμενη της ισοροποια.

Σημερα...
Διασχιζω αρρωστες υπάρξεις οπου η αναγκη και ο ερωτας δεν ξεχωριζουν γιατι η φυσαλιδα οξυγονου εγκλωβιστικε ετσιθελιστικα απο φοβο για πολυ καιρο στην υπαρξη που την φιλοξενουσε
με αποτελεσμα την απολυτη σιωπη
στον ρυθμο της ουρας που εδινε πνοη στην φλογα της ελευθεριας
και εκει που παλια ξεχωριζα την αναγκη απο τον ερωτα απο το φωτεινο αναμεσο τους
σημερα δεν βλεπω παρα μονο καπνο
καθως η οψη της αναγκης και του ερωτα
απο ελευθερα παρομοια
εχουν γινει δυο αρρωστα όμοια.
Αυτο και αν ειναι λυπηρο.

α.ν

Shit happens

Επιστροφη απο το καμπινγκ της καταστροφης.
Σημαντικη σημειωση:
Πριν ξεκινησετε τσεκαρετε το νερο στο αυτοκινητο σας και οταν λεω το νερο εννοω αυτο που το λαστιχο του ενωνεται με την μηχανη και οχι αυτο που ειναι για τους γυαλοκαθαριστηρες αλλιως τα αποτελεσματα το πιο πιθανον να ειναι καπως ετσι:

Mia mix diafora camping list σιλβουπλε !

Simera den tha pliktrologisw ute gia tin emmoni mu me tin eleutheria ute gia to atsalo flert mu me tin monaxia ute gia to kinigito metaxi zwis - kai mi zwis .
Simera tha pliktrologisw perifana .....
taraaaaaaam
...... tup tup..
Tin lista tu camping mu!
w nai! eimai toso perifani gia ton controllfrikismo mu pu tha pliktrologisw gia oles kai olus tus controllfrikakides mia sxedon teleia apo ola mix diafora eurwpaikokipriaki lista gia camping!
Parakalw :

1.Ladi kai fitili gia kantili
2. Kerakia
3. ttorus g thalassa  
4. antiliako swmatos 
5. Kuppa p tha valw mesa t aplita piata
6. Taplet fortismeno gia musikua
7. Igra mantilakia 
8. Kunnues 
9. Nero, mpirues pago smirnof pago 
10. Pagwniera 
11. tankui gia na gemisw nero apo tin pigi pu pu tha erxome
12. Sfuggarakia g edafos (6 eurw apo to jambo)
13.  Antikunupiko 
14. First aid box 
15. Petsi xeskonopanno -gia na katharisw tsatiri apo mesa giati o filos tu bro mu pu to danistike den to katharise!!!
16. Sfiri - sxini- krikkakia
17. Fws me mpataria , fako, fanaraki gia to kefali -w nai w nai eimai enas mikros kastoras stin exohiiiii
18. Sentonia maxilarakia maxilarothikes
19. Fortisti autokinitu 
20. Formes g nikta/ klatses 
21. Fwtografiki 
22. Vivlia. 2! 1 gia kathe diathesi
23. Fruta tomates aggurakia alati elaiolado lemoni elies stafili sika kerasia mpananes
24.Smiles .lukanika xalumi - Father i have sinned 
25. Karvuna
26. Spirta anaptira 
27. Odontuvurtsa odontokrema 
28. Xarti igeias 
29. Xarti kuzinas megalo
30. Pantofles 
31. ttorus shampoo
32. Lux k antalaktiko
33. psathes-omprella
34. ypnosakos
37. Tsatiri oeo poli vasiko - tsek an einai ola mesa
38. Maurosakula,psalidi, tsekkui, sxini
39. plastikes kupes,-piata,kalamakia,potirudia maxairopiruna  igro twn piatwn sfuggarui.
40. Sezlong gia ta asteria
41. Xalaki picnic
42. karekles 
43.ta ruxa mu,to magio mu, aposmitiko k after sun

P.S: i lista einai mono gia liges meres, den simperilamavanei suvla giati den tin lishw idiaitera, k to camping proorizete gia vuno konta se thalassa se organwmeno xwro camping
an xehasa kati tha epanelthw pligwmeni gia na diwrthwsw tin almost teleia lista mu otan epistrepsw!

Σκια ρουφιανος

Ακομα και η σκια της αλλαζε διαρκως θεση 

η ομιχλη της την καλεσε να επαναπροσδιοριστει

μεταξυ της λεξης απειλης και απειλητικης

η ομιχλη απειλουσε καθε της εδρα

την ξεπλενε και απο απειλητικη τωρα αντικριζε την απειλη

ηταν απλα ο ρουφιανος μιας φιγουρας που δεν εμοιαζε καν σ αυτην?

α.ν

30 παρον

Λιγο πριν τα 30 εμαθα να μετρω μεχρι το 100.

1 αμμος

2 ζεστη

3 νερο

4 δροσερο

5 εισπνεω

6 καθαρο αερα

7 δεντρα 

8 πρασινα

9 βραχος

10 σταθερος

11 ασφαλεια

12 κυμα

13 δυναμη

14 πετραδακι

...

63 νερο

64 αλμυρο

....

82 επιπλεω

83 κολυμππω

....

96 κοσμος

97 γυναικα

98 παιδι

99 ζωη

100 Ειμαι εδω, 100% ΕΔΩ!

Αποσκατζοχοιροποιηση....

Hey ho its me again trying to blog....
Ερωτας, ελευθερια, ζωή θάνατος ουσία, ανούσια? Hmm.... Not today....
Σήμερα θα εξομολογηθώ μια σκέψη που άρπαξα από την αχίλλειο πτέρνα λίγο πριν μου ξεφύγει στην θάλασσα, περήφανη λοιπόν για το λαβράκι μου καταθέτω ευθύς την συναρπαστική σκέψη μου!
Κατάθεση :
Τι θα γινόταν αν με ένα μαγικό τρόπο , που θα συμπεριλαμβανόταν στο πακέτο της ύπαρξης μας, όλοι γνώριζαν όλο σου το παρελθόν ,τις φοβίες, τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες σου,είχαν την ικανότητα να  αντιλαμβάνονται όλη την επεξεργασία της σκέψης σου καθως και τις επιπτώσεις της στην συμπεριφορά σου αλλά και το  πως το κάθε περιστατικό-σκέψη-ερέθισμα, επιδρά καθε φορα στην διαμόρφωση και συμπεριφορά σου έτσι ωστε να μην χρειαζόταν να δικαιολογηθείς, να αμυνθείς, ή να εξηγήσεις τίποτα και σε κανένα γιατί απλά όλα θα ήταν για όλους δεδομένα? Ουφ...
Αποδοχή και respect !


Σε ένα κόσμο χωρίς '"σκατζο"-χοίρους'!*


a.n
*Ο Νίτσε ισχυρίζεται όταν ο άνθρωπος βρίσκετε σε περιβάλλον που συνεχώς αναγκάζεται να αμύνεται σε κάποια φάση γίνετε και ο ίδιος σκατζόχοιρος...true and sad :(

ΕΡΩΤΑΣ

Στην αρχη ερωτευεσε τον ερωτα,
επειτα την φιγουρα στον καθρευτη που στολησαν τα παιδικα σου πινελα αναμεσα στα δακτυλα της ενηλικης σου απαιτησης
και ενω ζωγραφιζεις διψασμενος η αναγκη σου δεν σταματα να ξεδιψα χορευοντας στον ρυθμο των παιδικων σου θελω.
Μεχρι την πρωτη βροχη.
Η νερομπογια σιγα σιγα αλλιωνεται,
σε μουντζωνει,
τρομαζεις  για λιγο και ξαναβρεχει,
θυμωνεις γιατι σε λερωνει
μεχρι που αυτο που μενει στον καθρευτη εισαι μονο εσυ.
Γυμνος εσυ, μονο εσυ.
Πουθενα αυτος.

Αντεχεις να αγαπησει αυτο που βλεπεις;
Αυτο που δεν βλεπεις ομως;
Αντεχεις;
Ηρθε η ωρα να τον γνωρισεις.
Δεν ειναι το χρωμα ουτε το πινελο.
Δεν ειναι η βροχη ουτε το χωμα.
Δεν ειμαι το μουντζωμα της ευτυχιας σου ουτε η ευτυχια σου.
Ειμαι ενας ολοκληρος καινουριος και αγνωστος κοσμος παρομοιος μα ποτε ομοιος.
Δεν σε γεμιζει σε συμπληρωνει, δεν σε δενει σε απελευθερωνει.
Δεν χρειαζεσε κατι παραπανω γιατι εισαι ηδη καλυτερος.

α.ν

Πρωινό δείπνο

"Οι απαισιόδοξοι είναι απλά οι αισιόδοξοι με περισσότερες πληροφορίες"
Κάπου το άρπαξε το μάτι μου και χαμογέλασα...
Έχω σιωπήσει σκέφτομαι...
Έχω κλείσει τα ματια και έχω αναπαυτεί στον 165cm καναπέ μου πληκτρολογώντας  μηνύματα στον εαυτό μου σε αυτό το σάπιο μήλο που αρνείται θεληματικά να ξεψυχήσει εκφράζοντας έτσι την συμπόνια του για την χρόνια πενία μου.
Διαβάζω για ομαδικούς βιασμούς στις φυλακες και κάνω scroll down ,  βλέπω ένα σκύλο καρφωμένο με ξύλα σε ένα πάσσαλο και κάνω απόκρυψη δημοσίευσης, ακούω για αυτοκτονίες διαφθορά και κλείνω την tv, διαβάζω για καταχρήσεις εξουσίας, ανεργία , οικονομική κρίση, απελπισία και γυρίζω σελίδα στις διατροφικές συμβουλές, οδηγώ και βάζω cd πριν τις ειδήσεις και ψάχνω το φεγγάρι μασουλωντας την τσιχλα πιο δυνατά για να μην ακουω τις ενοχές μου που σιωπώ σε τόση ασχημία. Σιωπώ και επιτρέπω. 
Κάποτε έχω και υγιεις εκρήξεις δεν λέω αλλα όσο μεγαλώνω λιγοστεύουν και ανησυχώ ότι αυτό είναι ο θάνατος. Μήπως αυτοκτονώ σταδιακά?
Έχω αηδιάσει να ακούω πόσο άλλαξε αυτός ο κόσμος! Αυτός ο κόσμος δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει ποτε! Δεν γίναμε τώρα ζώα ξαφνικά ζώα , πάντα ήμασταν.

Δεν γεννήθηκαν ξαφνικά σε μια γενιά μαλακες υποκριτές, διεφθαρμένοι, χειριστικοί, εκμεταλλευτές, μικροί σκληροί και απάνθρωποι πάντα υπήρχαν αρκεί απλά να διαβάσει κανεις λίγη ιστορία, έστω και από το wikipedia.

Η θρησκεία απέτυχε. Η παιδεία επίσης για τους γονείς δεν θα μιλήσω γιατί ειναι και αυτοί θύματα θυματων.
Eγω φταίω? Φταίω γιατί δεν πρόκειται να κάνω τίποτε απολύτως για να αλλάξει αυτός ο κόσμος.
Αν ισχιριστώ το αντίθετο κινδυνεύω να γίνω και γω ένας από αυτούς.
Ένας μικρός υποκριτής.
Αυτό το post είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω και το κάνω μονο από σεβασμό στις ακριβοθώρητες εκρήξεις μου που είναι  τόσο σπάνιες τελευταία που νιώθω ότι οφείλω να τις εκτιμώ περισσότερο, γιατί κάθε φορα που συμβαίνουν φοβάμαι ότι ίσως να είναι και η τελευταία και αυτό δεν είναι αποχαιρετιστήριο γράμμα είναι το ρομαντικό μου δείπνο σε μια υγιη συνηθεια υπο εξαφανιση.
Την αντίδραση!
Στην υγεία μας!
α.ν