ΠAYSEIS ΛEΞEIS

Η στιγμη που η ύπαρξη σου συνειδητοποιει οτι ουτε θεός ουτε μη θεος δίνει δεκαρα για τα πνιγμένα δακρυα σου στο μαξιλάρι, ειναι η στιγμή που εχεις κερδίσει τον θανατο. 

Koitazw ta sintrimia katw apo apo to ypoloipo mu kai amarwtieme... Pou vriskome? Eimai auto pou koitazei h auto pou koitazw. To ypoloipo mou..  O anthektikos kormos mu koitazei to euthrasto sto patwma ypoloipo tu arage an apo to patwma se swma palu mazeutw ti swma tha einai auto? Tha einai diko mu h ena xeno daneiko pou tha prodwnei pws kapote imun pio dinato. An sto edafos ap tin alli ta kommatia m afisw k parameinw ena ereipio adeiano me nea tautotita m anaprosdioristw tha me arage egw. Poios exei dinami n exusiazei eauto anepireasto apo xrono anemus k theo? Den mu anoikw oxi oso eimai zwntano i allagi einai to mono stathero. A. N

Δεν μπορω να απολαύσω την μοναξια μου οπως παλια μου παραπονεθηκε. Δεν μπορείς γιατι τωρα γνωριζεις δεν βρίσκεσαι σε άγνοια. Ειναι εύκολο για κάποιον που ζει στην άγνοια δηλαδή στην απουσία παρουσιας εαυτού να απολαμβάνει την σιωπη αφου δεν βρίσκεται κάνεις αλλος στο ιδιο δωματιο. Η επίγνωση του γυμνου εαυτου σου και της παρουσίας του στον ιδιο χώρο σιωπηλά θέλει γερα στομάχια και πνευμόνια γεματα θαρρος και αγαπη για να ειναι η συνύπαρξη απολαυστική. Η επιγνωση παρουσιας εαυτου σου στερει την απολαυση της άγνοιας Η αγνοία ειναι σαν τον νεκρο σου μυ που πριν γίνει γνωση δηλαδη δύναμη θα σε καταπονεσει πρώτα . Α. Ν

Οι κρέμες ματιών θα έπρεπε να χωρίζονται σε δυο κατηγορίες στις ευτυχισμένες και τις δακρυσμενες. Κρίμα δεν ειναι να βαζεις την ευτυχισμένη γνωρίζοντας το ψεμα που θα την ξεπλύνει μετα τον ηχο του διακοπτη με πνιγμένη σε αλμύρα ατελείωτη μοναξια? Σκοταδι που αγρίεψε τη θαλασσα. Αυτο σκέφτηκα και κοιμήθηκα μονο με την αλμυρή απουσια και της σιωπης μου την δειλία. Ψεμα που ξυπνας μολις ηχήσει ο διακοπτης Πνιγεις με αλμυρα την ανυπομονη μου μοναξια Σκοταδι που αγριευεις τα νερα Της καρδιας μου η δειλια κοιμάται αποψε σιωπηλή τιμωρια Σε στεγνο μαξιλαρι πνιγμενη αλμύρα Τιτλους τελους γερασμενης μοναξιας. Α. Ν

Εκει που τερματίζουν οι φαγωμενες παρανυχιδες ξεκινά ο φανταστικος σου κοσμος των social media("Η Ελευθεριοτατη μηδενικού αρ.) I. F

Edwsa eukairia na se sinantisw agnwste esena gia na se xeperasw agapimene esena alla eklapsa gia ola tis pliges mu apo kathreuti mu esena gia oti den antexes se emena prin se gnwrisw agapimene esena pou den sikwses ola t proigumena mou pligwmena emena k twra klaiw giati den antexw kanena esena na aporriptei emena. I. F

Ξύπνησε και σύρθηκε μέχρι τον πλησιέστερο καθρέφτη με μια έντονη επιθυμία διάψευσης ενός εφιαλτικού σεναρίου. Είχε ΑΡΑΓΕ μεταμορφωθεί σε ένα llama που απολαμβάνει το drama? Ωημε Ωημε! Ηαντανάκλαση την κοίταξε στα ματια. Ο εφιάλτης ήταν αληθινός. Η παράνοια της μολις ευνουχιστηκε, τίποτε δεν θα ήταν ποτε ξανά το ίδιο. Όλα γκρεμίστηκαν με αυτη την οψη απο λάμα . Μια βουγιουκλάκη χωρίς παπαμιχαήλ, με όψη κακόγουστου αλόγου με δόντια σε σχημα μπαμπαοροτσων για να τρίζει τα ατελιωτα βραδια, και κατι πόδια αμετακίνητου μουλαριού βυθισμενα σε αγκαθωτή τριχα. Πως θα ξαναέπαιρνε τον εαυτό της σοβαρά με αυτή την αντανακλαση?? Δεν ειχε καν μαγουλα ν κοκκινισουν απο τα δακρυα. Τι συνέβη ? Από όλα t ζώα μονο το λάμα εκανε ρημα με το drama, ακουστηκε μια φωνή που της θυμιζε καποιαν που ισως καποτε καπου γνωρισε. Oh yes. Bad luck. I. F

Εσυ μου εξήγησε με ενα αν και γω σου απαντώ πως αυτό ειν το ονομα μου. Γνωρίζω πολυ καλα την ιδιότητα μου. Α. Ν τα δυο αρχικα μου Το ενα η αγκυρα και το αλλο τα φτερα μου. Α. Ν το υπολοιπο μιας ατυχής λεκτικής αφαίρεσης . Της καθε ουσιας η αναίρεση. Αποτυχημένη προσπάθεια ανασφάλειας να χωρεσει στην ασφάλεια. Α. Ν τ ονομα μου η καταρα και τα ονειρα μου. Αλλαζουν οι πολοι της γης οπου αν ξετυλίγεται μια διπολικη  διαταταχη. Η πιο αθωα σκεψη σε επιφυλακη. Τι θα ηταν ολα διχως αν Ποσα απ τα πιο τολμηρα ονειρα θα έμεναν αραγε ορφανα? Α. Ν τα αρχικα μου μικρη ζωη μου γνωριζω πλεων καλα την ιδιοτητα μου.  Μοιρα μου αυτα τα δυο αρχικα μου. Α. Ν

Ραγισμενη οθονη κινητου η ψυχη μου τα λογια σου γδερνουν ακομα το αυτι μου. Ραγισμενη οθονη δεν σε αλλαζω θελω να βλεπω ποσα λαθη μπορει να αντεξει η υπαρξη μου. Α. Ν

Η μοναξια μου ολη χωράει σε ενα φθαρμενο καλοκαιρινο βραχιολακι ποτισμενο με αλκοολ κ θαλασσινο αλατι που δεν μπορω μονη να κουμπωσω με το δεξι χερακι. Α. Ν

Πριν απο σενα εγραφα για να ημουν ο φαρος να με βρεις μετα απο σενα γραφω για λιγο φως. Η επιφανεια σε ειδικη τιμη η ουσια φυλακισμενη στο μαύρο σου κουτι. Δεν υπαρχει λογος να ελευθερωθω δεν ανάβει η φωτιά με αερα κ νερο. Σε μια προηγούμενη ζωη συμφωνησαμε την συναντηση αυτη εσυ το οξυγονο και γω σπιθα για τη φλογα στη διδυμη μας ψυχη. Θα σε αναγνωριζα γιατι θα με είχες διαβασει πριν με ερωτευτεις, συστηθηκες με την αποστήθιση της εισαγωγής.  Περίμενα  πως θα ηταν τοσο καταστροφικο σε λατρεψα περισσοτερο απο εαυτο και αυτο ειναι το τιμημα στο μεγαλο μου κενό. Γκρεμισμενος φαρος διχως φως μπροστα απο ωκεανο. Α...Ν

Εχω μια υποψία πως η τεχνη χρειαζεται την διαιρεση για πολλαπλασιασμο γιαυτο και αμφισβητω τα κινητρα των δημιουργων . Μπορει να υπαρξει η τεχνη χωρις κοινο, οταν δεν εχει μοιραστει σε κανενα εκτος απο την δημιουργο της?  Αν οχι τι σε κάνει να πιστευεις πως τρεφεσε απ αυτην και οχι το τραυματισμενο εγω του δημιουργου της από σένα ? Είσαι σίγουρος πως ειναι τεχνη και δεν εισαι απλα τροφη ενος καλαισθητου βρυκολακα? Τι ακριβώς θαυμάζεις το παραθυρο ή τον καθρέφτη? Οτι δεν μοιράζεται δεν υπάρχει? Α. Ν

Αποψε συνειδητοποησα πως δεν φοβάμαι να πεθανω έχοντας πληρη επιγνωση οτι αποδεκτηκα να ζησω ενα υπολοιπο χωρις εσενα, σε ενα μέτριο αναμεσο, σε μια συνειδητή επιλογη συμβιβασμου ελευθερας βοσκης μεταξυ των διοδίων του μαύρου και ασπρου. Δεν υπαρχει ιχνος φοβου στην θεση αυτης της συνειδητοποιησης μονο γενναίοτητα και ελευθερια που εχω απαλλαγει απο την τοξικοτητα του αργου θανατου ως την μοναδικη υπενθύμιση ζωης και αυτη η καινούρια γενναιοτητα χωρίς θανατο και χωρις ζωη με τρομάζει πιο πολυ απο ολα. Για τι ειμαι ικανη? Α. Ν

Την συνάντησα μετα απο καιρο τυχαία σε ενα ανσασερ, παρολιγο να μην την αναγνωρίσω, ειχε γίνει άλλος άνθρωπος.. Αν την έβλεπα στο δρόμο αποκλείεται να την καταλάβαινα... Σαν χαμελαιων που αλλαζε δερμα.. με ετρωγε η περιέργεια να την ρωτησω πως τα καταφέρνει. Είναι ομολογώ χάρισμα ! Φοβήθηκα οτι ισως ακουγα πως κατι πολυ σοβαρό να της ειχε συμβεί έτσι ξεροκαταπια την περιέργεια μου. Το μετανιωσα που δειλιασα τα υποψήφια κακα νέα και το διαισθάνθηκε σαν αεράκι που την άγγιξε στον ώμο λιγο πριν ξανά χαθούμε . Γύρισε πίσω μου χαμογέλασε και ξεστόμισε... "Απλά αγαπησα μεχρι θανατου" Την ζήλεψα για το απλά. Α. Ν

He said... "I doubt you will find anyone to hurt you more" And he kept his promise... a.n

Σαν να είσαι εδώ Μα τα ματια μου δεν σε διαβάζουν Ομως είσαι εδω Το πρωινό αυτο εχει τη δικη σου μυρωδια Τα πουλια τραγουδουν κατι απ τ δικα σου τα φιλια Το αερακι ενα χαδι σου στα μαλλιά Και αυτος ο ηλιος η δικη σου ζεστη αγκαλια. Σήμερα μα μονο για σήμερα θα μου λείπεις. Αύριο θα με ξανά ολοδική μου. Α. Ν

Ειμαι οι πόλεις που εζησα Οι αντρες που αγαπησα Οι ερωτες που με μηδενισαν Ειμαι οι φίλες που εχασα  Ειμαι αυτες που σφιχτα διπλα μου κρατησα. Ειμαι οι δυο ανθρωποι που με γεννησαν Ειμαι δυο χωρες Δυο πολοι Δυο κοσμοι Ειμαι τα λαθη  Ειμαι τα παθη Ειμαι οι αναμνήσεις Ειμαι ολοι οι ανθρωποι που γνωρισα Ειμαι ενα τιποτα τοσο γεματο. Ειμαι ακομα ζωντανη.

Πόσες φορές πρέπει να μηδενιστει μια ψυχη για να ηρεμήσει ο νους; Ποσες φορές να πεθανει για να ζήσει; Προλαβαινω; Α. Ν

Τραγουδια οιωνοι Ματια καθρεφτες σε κοιταζω και απορώ Ησουν παντα εδω; Ξημερωνουν τα μεσα μου πριν από την αυγη Ανθίζουν μες την χειμωνια Αμετρητες πληγωμενες αμυγδαλιες Βολτα διχως αναπνοες Δυο σωματα ενας παλμος Οπου σκια τωρα λευκος ανθος Οι πληγες μια ζωγραφια Και ετσι οπως ζηλεψε ο ηλιος την βροχη Έγειρε και ανθισε στο φως του μια ανοιξιατικη ψυχη Η βροχη ποτισε το χωμα μα η αμυγδαλια ανθισε μονο για τον βασιλια Α.Ν

Στο σταυροδρόμι της υπαρξης μου Με κοιταξε στα ματια ξανα η παγωμενη αναπνοη μου στην αντανακλαση κοιταζω το απόλυτο κενο Ουτε εκπληξη ουτε παλμος μονο ο αορατος μου εαυτος Αυτο το παιδι γεννηθηκε νεκρο μονο ενας ρολος το κραταει ζωντανο. Να νιωθεις εσυ σημαντικος και εγω να σου γεμιζω το κενο. Εγω μεσα σε ενα νεκρο εαυτο. 

Σε, Περίμενα με ανυπομονησία να με κατακτήσεις να με πολιορκησεις να με λεηλατησεις τίποτα 'ορθιο να μην αφήσεις. Σε περιμενα να με απογοητευσεις Να με διαβάσεις σαν διαφανεια και σαν διαφανη να με αντιμετωπισεις. Σε περίμενα ναι, Να με διαλύσεις, να με σκοτώσεις, να με αναστησεις μονο για να με ξανατεμαχισεις. Σε περιμενα να με στοιχειωσεις να με τραυματισεις Σε περιμενα εγωιστικα και δειλα ομολογω μα δεν μετανοω που ηταν αναγκη να ξεφορτωθώ τονους αγκυρες απο "περίμενα". Ελαφριά διαφανής, Σε ευχαριστώ.

Βροχερη μερα, το γρασίδι ενα ερωτικο μαφιν σοκολατας Ιδανικό για κολοτουμπες και πτώσεις Δεν φορουσε ποτε τα κατάλληλα προστατευτικα Ούτε  καν παπούτσια Κατι πουα καλτσες μόνο Ενα εφηβικό γουρουνι  με πουα κάλτσες έτοιμο για βουτιές Έτοιμο να πέσει με τα  μούτρα στον παράδεισο. Η κολαση την έχρισε προσωρινα αδιάβροχη. Τι νόημα θα είχαν όλα χωρις το προσωρινά Μια λεξη ζωγραφισμένη σε λάσπη Σε θέλω ..γραφτηκε και σβήστηκε Μόνο αυτή προλαβε και το ειδε Κολυμπησε διχως επιγονατιδες Ηταν έτοιμη να δωσει περισσότερα απο οσα θα επερνε. Η αντιστοιχία στο αδιαβροχο της Προσωρινα... Α.Ν