Απόγευμα κυριακής μυρωδια απο φρεσκοκουρεμενο γρασίδι στην διαδρομή, από τις αγαπημένες μου μυρωδιές ανάμεσα σε αυτές του φρέσκου ψωμιού, του καφέ, της θάλασσας και της βροχής στο χώμα.
Δροσούλα και μια υποψία μπόρας στον αέρα, περπατάμε για την στάση λεωφορείου μαζί με την συγκάτοικο μου, δεν έχουμε αργήσει. Σήμερα την έχω εκπλήξει, πρώτον νιώθω κουρασμένη κάτι που δεν συνηθίζεται, δεύτερον έχω ξυπνήσει μετά από αυτήν, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί και τρίτον είμαι στην ώρα μου επίσης φαινόμενο σπάνιο. Η απάντηση μου λοιπόν στην δήλωση της ότι είμαι ένας χαμαιλέων όλο εκπλήξεις ήταν αρκετή για να ξεζουμίσω το συνειρμό του χαμαιλέων και να επεκταθώ σε αυτόν του κανένα.
Ποια είμαι τελικά, ποια ήμουν και ποια γίνομαι? Είμαι ότι βλέπω γύρω μου ή η κυκλοθυμία μέσα μου? Δανείζομαι τα σαββατοκύριακα λίγο από το όλα και ξοφλώ τις πέμπτες με τα τίποτα. Είμαι ένας κανένας με μια ντουλάπα γεμάτη από υποψηφιους εαυτούς έτοιμους για εγκατάσταση και απόρριψη.
Παρατηρώντας τις αλλαγές σήμερα το απόγευμα αναρωτιέμαι αν είμαι το αποτέλεσμα των αλλαγών ή oi αλλαγές είναι το αποτέλεσμα των πολλών μου εγώ. Κατηγορώ τον ευατό μου εγωκεντρικό για να απαλλαγω προσωρινά από την ανασφάλεια να το κάνει πρώτος κάποιος άλλος χαρίζοντας μου την ψευδαίσθηση του ελεγχου. Δημιουργώ επίσης και μια καλύτερη επιχειρηματολογία υπεράσπισης μου που θα με λυτρωσει από τις ενοχες του εγωκεντρισμού μου. Η τιμή ξεπουλήματος τις ενοχης μου φλερτάρει ύπουλα με την ηθική και κερδίζει την δικη με το επιχείρημα τις απουσίας δικαιώματος μου να ασχοληθώ, να παρατηρήσω και να αναλύσω κάποιον σε αυτό τον βαθμό και ότι το δικαίωμα μου περιορίζεται ηθικά μονο στην επιφυλακτική σύγκριση.
Κλείνω την ντουλάπα, και κοιτώ το κανένα εγώ μου αλλα δεν νιώθω άβολα με την γύμνια του γιατί ίσως τελικά το θέμα μας να μην είναι η στολή αλλα η επιλογή... , δεν είμαστε τίποτα παραπάνω παρα η κατεύθυνση στην αλλαγή.
a.n
Δροσούλα και μια υποψία μπόρας στον αέρα, περπατάμε για την στάση λεωφορείου μαζί με την συγκάτοικο μου, δεν έχουμε αργήσει. Σήμερα την έχω εκπλήξει, πρώτον νιώθω κουρασμένη κάτι που δεν συνηθίζεται, δεύτερον έχω ξυπνήσει μετά από αυτήν, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί και τρίτον είμαι στην ώρα μου επίσης φαινόμενο σπάνιο. Η απάντηση μου λοιπόν στην δήλωση της ότι είμαι ένας χαμαιλέων όλο εκπλήξεις ήταν αρκετή για να ξεζουμίσω το συνειρμό του χαμαιλέων και να επεκταθώ σε αυτόν του κανένα.
Ποια είμαι τελικά, ποια ήμουν και ποια γίνομαι? Είμαι ότι βλέπω γύρω μου ή η κυκλοθυμία μέσα μου? Δανείζομαι τα σαββατοκύριακα λίγο από το όλα και ξοφλώ τις πέμπτες με τα τίποτα. Είμαι ένας κανένας με μια ντουλάπα γεμάτη από υποψηφιους εαυτούς έτοιμους για εγκατάσταση και απόρριψη.
Παρατηρώντας τις αλλαγές σήμερα το απόγευμα αναρωτιέμαι αν είμαι το αποτέλεσμα των αλλαγών ή oi αλλαγές είναι το αποτέλεσμα των πολλών μου εγώ. Κατηγορώ τον ευατό μου εγωκεντρικό για να απαλλαγω προσωρινά από την ανασφάλεια να το κάνει πρώτος κάποιος άλλος χαρίζοντας μου την ψευδαίσθηση του ελεγχου. Δημιουργώ επίσης και μια καλύτερη επιχειρηματολογία υπεράσπισης μου που θα με λυτρωσει από τις ενοχες του εγωκεντρισμού μου. Η τιμή ξεπουλήματος τις ενοχης μου φλερτάρει ύπουλα με την ηθική και κερδίζει την δικη με το επιχείρημα τις απουσίας δικαιώματος μου να ασχοληθώ, να παρατηρήσω και να αναλύσω κάποιον σε αυτό τον βαθμό και ότι το δικαίωμα μου περιορίζεται ηθικά μονο στην επιφυλακτική σύγκριση.
Κλείνω την ντουλάπα, και κοιτώ το κανένα εγώ μου αλλα δεν νιώθω άβολα με την γύμνια του γιατί ίσως τελικά το θέμα μας να μην είναι η στολή αλλα η επιλογή... , δεν είμαστε τίποτα παραπάνω παρα η κατεύθυνση στην αλλαγή.
a.n
δεν είμαστε τίποτα παραπάνω παρά η κατεύθυνση στην αλλαγή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο!