ΠAYSEIS ΛEΞEIS

Αυτό που βλέπω δεν είναι αυτό που κοιτώ, αυτο που κοιτώ δεν μοιάζει με αυτό που ξέρω και αυτο που ξέρω δεν είναι πουθένα. Δεν είσαι εδώ,  κοιτάζω μα δεν σε βρίσκω. Εξι ματίες κάθε που βραδυάζει, έξι ματιές σου ρίχνω και η νύκτα κρυφοκοιτάζει. Έξι διαδρομές μου είναι  αρκετές για να συνειδητοποιήσω αυτό που ήδη ξέρω αυτό που κάθε μέρα κοιτώ μα δεν βλέπω. Δεν είσαι εδώ σε κοιτώ μα δεν σε βλέπω. Μια διαδρομή μου δίνει το κλειδί στο σκαλοπάτι σου να  ρθώ, για να σε δώ πιο καθάρα, με τα βλέφαρα μου ερμητικά κλειστά. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η πόλη που βαρέθηκα Αυτή η πόλη που βαρέθηκα να την περπάτω, βαρέθηκα να την κοίτω. Το απογευμά ρομαντική, το βράδυ τόσο ανιαρή, το πρωί τουριστική και το μεσημέρι οικογενειακή! Με κούρασε να την κοιτώ και στους δρόμους της να τρυγυρνώ, έμαθα κάθε σοκάκι, κάθε λακούβα και παλιοπετραδάκι!  Τραγικό! Μια χάλια πόλη σαν αυτή που όπου και αν πάω πίσω με  κάλει, όπου και αν βρέθω αυτή την άθλια πόλη αναπολώ. ~~~~...

 Ακροβατώντας ανάμεσα στις απαιτήσεις και τις ενοχές που μου φόρτωσε το ωραίο μου φύλο αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν ήμουν άνδρας. Ευτυχώς για αυτό το ταξίδι ένα ‘αν’ και ένα ‘θα’ μου είναι αρκετά.  Αν ήμουν άνδρας λοιπόν, οι συναισθηματικές εκρήξεις καθώς και οι ψυχαναγκαστικές απαιτήσεις από τον εαυτό μου και από την ζωή μου θα ήταν πολύ διαφορετικές ίσως και απούσες, πιθανότατα να συναντούσα την ευτυχία πολύ πιο εύκολα και οι υπαρξιακοί μου προβληματισμοί να τελείωναν με το τέλος ενός ποδοσφαιρικού αγώνα .  Οι ατέλειες στο σώμα μου θα ήταν χαριτωμένες και εξαιτίας της χοντρής μου φωνής όλες οι προτάσεις μου θα είχαν μια διαφορετική “βαρύτητα” .  Όταν θύμωνα θα ήμουν απλά βαρύς και όταν γινόμουν αγενής θα υπήρχε πάντα μια γυναίκα να δικαιολογεί την αγένεια μου. Αν το ντύσιμο μου ήταν άθλιο, θα ήμουν απλά κουλ και αν οι τρίχες της κεφαλής μου φωσφόριζαν στο λυκόφως θα ήμουν σέξι. Αν στις πρώτες μου ρυτίδες κυλούσε ο Δούναβης,  θα ήμουν έμπειρος και αν εί...

Ανάμεσα στις λέξεις, ανάμεσα στον θόρυβο και τις σκέψεις, μια παύση, μια σιωπή σε παρακολουθεί! Τις προάλλες παρακολουθούσα προσεκτικά τις λέξεις και ανακάλυψα πως η παύση αναμέσα σε αυτές, δεν είναι ποτέ όμοια με καμία άλλη και δεν έχει πάντα την ίδια σημασία! Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι κατα πόσο μια παύση ή ακομά και η σιωπή μπορεί να προσθέσει ή να ξεγυμνώσει τις λέξεις που την συνοδεύουν! Αναρωτήθηκα κατα πόσον λαμβάνω υπόψη τις παύσεις στην καθημερινή μου επικοινωνία! Αυτό που συνειδητοποιήσα είναι αυτό που χρόνια τώρα ακούμε  στο τέλος κάθε καβγά να μας κατηγορούν οι άντρες- οτι δεν ακούμε! Ασφαλώς !  Η απάντηση βρίσκεται λοιπον σε αυτες τις ρομαντικές παύσεις και σε όλα αυτά που δεν λέγονται, τα οποία όταν υπερτερούν και το νόημα τους δεν συμβαδίζει με αυτο των λέξεων βγάζουμε τις παρωπίδες απο τα μάτια και γινόμαστε κουφάλογα! Κάπου εδω βρίσκεται και η παγίδα- παραγοντας φαντασία που μπορεί να αποβεί καταστροφικό οταν η σεναριολογία πέρνει την σκυτάλη !...

Οι λέξεις είναι το μέσο για να επικοινωνήσουμε είναι όμως και το μέσο για να κρυφτούμε και να παραπλανήσουμε! Έχω ιδιαιτέρη αδυναμία στις λέξεις γιατί πάντα έχουν κάτι καινούριο να μου πούν, είναι ανυπότακτες και δεν ανήκουν σε κανένα ούτε καν σε αυτόν που τις ξεστομίζει! Ο λόγος όμως που τις θαυμάζω περισοτέρο είναι γιατί είναι σαν μαγικές αποσκευές που αναλόγως με τον ταξιδώτη τους αλλάζουν και προορισμό και εγώ είμαι ανθρωπος που ΛΑΤΡΕΥΕΙ τα ταξίδια!!! Α.Ν

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ.... Τρίτη βράδυ, αυτοκινητόδρομος Λευκωσία-Λάρνακα, προορισμός home sweet home, αποστολή φόρτωμα μπαταριών ! Καθώς οδηγούσα επιστρέφοντας σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά, κοίταζα τα αστέρια, (Ω νάι! Για αυτό αν δείτε ένα μαύρο γκολφάκι βουλωμένο στην αριστερή πίσω γωνία: Προσοχή!)Εκεί λοιπόν που κοίταζα τα αστέρια συνειδητοποίησα, ότι ίσως ένα από αυτά να είναι ένας άλλος ήλιος κάποιου άλλου γαλαξία ο οποίος να φωτίζει μια άλλη γή και μια άλλη τρελάρα οδηγό εκείνης της γης να σκέφτηκε κάποτε το ίδιο πράγμα με μένα κοιτάζοντας την δική μας γη! Τότε συνειδητοποίησα κάτι πολύ θλιβερό! Πως δεν είμαι το κέντρο του κόσμου! Ούτε μένω στο κέντρο του κόσμου! Τα τεράστια σπίτια που χρειάζονται κόποι και θυσίες χρόνων για να ξοφληθούν, οι πολυπληθείς εξαντλητικοί γάμοι και τα φακελάκια που ανταλλάζουν χέρια κάθε Σαββατοκύριακο, τα πρωτοκλασάτα αυτοκίνητα, οι λουσάτες γκόμενες με υπερπαραγωγή νύχι, ο φανατισμένος πατριώτης που αρνείται το ξεπούλημα της ...