Το παρελθόν μου δεν σου ανήκει -γιατί δεν μου ανήκει
Το μέλλον μου δεν σου ανήκει- γιατί δεν μου ανήκει
Το παρόν μου, είναι το υπόλοιπο που δεν σου ανήκει- γιατί μολις σταματησε και αυτο να μου ανήκει!
Αναλογίζομαι αυτό το υπόλοιπο λοιπόν που μένει από την νοητή αφαίρεση μέλλον - παρελθόν =παρόν και αναρωτιέμαι κατά ποσο ο χρόνος και ποιος από όλους μου ανήκει τελικά.. αν το παρελθόν είναι ένας χρόνος ο οποιος ανήκει στον παρελθοντικό μας εαυτό τότε τον παρελθόν δεν ανήκει σε κανένα πλέων, αφού όλοι οι παρελθοντικοί του ήρωες δεν υφίστανται πλέων στο παρόν με δεδομένα που είναι πια παρελθόν. Κανεις δεν υπαρχει όπως υπηρξε και δεν ΘΑ υπαρξει ποτε ξανά όπως υπαρχει.Οτι υπηρξε στο παρελθόν σταματα να υπαρχει όταν απο υπαρχω γίνεσαι υπηρξα και από υπηρξα ξανα-υπάρχω. Οσο για το ΘΑ υπαρξω αυτό σίγουρα δεν ανήκει σε κανένα!
Γιατί αν το μέλλον ανήκει στον μελλοντικό μου εαυτό ο οποιος είναι ανύπαρκτος αφού δεν μπορώ να υπάρξω στο μέλλον μου ως παρόν τότε δεν υφίσταται ζήτημα ιδιοκτησίας. Και το παρόν τελικά? υπάρχει; ή είναι απλά αμέτρητες στιγμές από μέλλον που μετουσιώνωνται ασταμάτητα σε παρελθόν?
Και ταξιδεύω συνειρμικά...
Παρατηρώ τα αεροπλάνα να διασχίζουν τον ουρανό και συνειδητοποιώ πως είμαι ακριβώς αυτό που βλέπω την στιγμή που το βλέπω! Είμαι αυτή η αφρατη ουρα που αφήνει πίσω του αυτό το εναέριο βαγόνι που ταξιδεύει με εκατοντάδες επιβάτες και αποσκευές φωτογραφίες και αναμνήσεις...είμαι το μέλλον που μόλις έγινε παρελθόν και απλά δανείστηκε επιφάνεια από το παρόν και σχηματίστηκε ...ένα συναίσθημα, μια μνήμη, μια ουρα στον αέρα ! Και αυτός ο δανεισμός χώρου είναι το παρόν ! Είναι το πέρασμα ενός περαστικού χρόνου που ταξιδεύει άλλοτε γεμάτο και άλλοτε άδειο.. Το υπόλοιπο ενός δανεικού χωροχρόνου που ανήκει σε μένα μονο για εκείνη την στιγμή που το αισθάνομαι και η διάρκεια μου ; όσο ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων μου. Για τόσο μονο μπορώ να μου ανήκω αληθινά, για όσο αισθάνομαι την κάθε στιγμή πριν μετουσιωθεί σε παρελθόν και τσιμεντωθεί μαζί με τον παρελθοντικό μου εαυτό για πάντα ...εκεί...
Γιαυτο μην τρομαζεις...Κανεις δεν μπορεί να σου κλέψει την στιγμή σου, γιατί απλα την έχεις ήδη ζήσει και ανήκει στην 'εκεί υπάρξη σου - για πάντα ...ειναι με αυτήν που σου μοιάζει τόσο ..αλλα δεν είναι εσύ πια το μονο που σε συνδεει μαζι της ειναι το περασμα της-η κληρονομια σου!
Α.Ν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου