Χωμα

Σημερα μπαινω στο αεροπλανο με τον μεγαλυτερο μου αδελφο και την μητερα μου. Η νεα μου πατριδα με στελνει στην καμια μου πατριδα. Στην καμια πολη.
 Αποχαιρετω τους φιλους μου απο το σχολειο, τους σποιτονοκυριδες μας την ανοικτοχρωμη κυρια Η και τον αντρα της, που μεχρι τα 5 μου νομιζαν οτι ημουν κοριτσι και μου αγοραζαν κουκλες. Η μητερα μου δεν το πηρε και πολυ καλα την πρωτη φορα, εγω το βρηκα αστειο.
Καθομε στα σκαλια της νεας παλιας καμιας γειτονιας μου και περημενω... κοιτω το ποδηλατο μου, νομιζω ειναι λυπημενο. Αλλα δεν μπορω να το παρω μαζι μας του εξηγησα.
Η Παλαιστινη δεν περημενει κανενα απο μας. Η Δαμασκος ειναι η καμια πολη. Ολοι εχουν φυγει.
Η μητερα μου λεει οτι ο Αλλαχ ειναι μεγαλος και απο δω και περα θα ταξιδευουμε με μεγαλα πλοια και αεροπλανα και δουμε ομορφα καινουρια πραγματα.  Εγω προτιμω το ποδηλατο μου. Τα αεροπλανα κανουν θορυβο και κανουν την καρδια μου να αλλαζει θεση οπως τοτε που εφυγε ο πατερας μας.
Η αδελφη μου μενει στην Σουιδεια και ο πατερας μας στον παραδεισο. Η μητερα λεει οτι η Σουιδεια ειναι τοσο ομορφη που μοιαζει με τον παραδεισο...
Νομιζω ο παραδεισος ομως ειναι πιο ομορφος γιατι ειδα την μητερα να κλαιει ψες.
Υποσχεθηκα στην κ.Η να της στειλω γραμμα σε ενα χρονο να της πω που θα ειμαστε και αυτη εκλαιγε κρυφα μαλλον λυπηθηκε που δεν θα παρω μαζι τις κουκλες της.
Με ποναει η κοιλια μου εχω το σαντουιτς στην τσαντα μου και την κεανιτα,
θα τα φυλαξω...

α.ν

Στην 'μικρη' που μεγαλωσε και εγινε μικρος Αbdullah.
Στην δικη μου μιση 'πατριδα'...των προσφυγων χωμα, τωρα το ιδιο χωμα μας ξε-χωριζει ...

http://www.youtube.com/watch?v=Gx7o2uqB6Gg