Αγνωστη γνωστη σκια διπλα στην στακτη σε τσακωσα να περπατας, δεν σε προλαβα αυτη την φορα, τα μεσα η σπιθα πυρπολησε πριν την ματια !Κοιτω στην φωτια, αυτη την δευτερη αγνωστη γνωστη σκια.
Σε κοιτω ενω κοιτας πισω απο την φωτια,οπως παντα δειλα, εισαι μια ξενη πια, σκια σε περιφρονω.
Κοιτω και περιφρονω αυτο το γραμμικο σου λευκο αυτο που κρατησες τοσο σκληρα βουβο!
Κοιτω και περιφρονω την ψευδαισθηση που συμβιβαστικά με ευκολια ποτιζες.
Το ψεμα που την αληθεια στην ουσια σου σκεπαζε, πρωτου σε κοιμιζε.
Την αδυναμια σου, που η συνηθεια για χρονια τροφοδοτησε.
Την δειλια, που ηταν παντα η ευκολια που σε γεμιζε!
Πιο πολυ περιφρονω αυτη την κωφαλαλη σκια, που για λαφυρο και ερωμενη μ' αφησες!
Την αληθεια που ποτε δεν παραδεκτηκες, το τιποτα και το ποτε, που τιποτα και ποτε δεν ξοφλησες!
Ποτε δεν απειληθηκες, ποτε δεν ζητησες, ποτε δεν διεκδiκησες ποτε δεν κυνηγησες ποτε δεν εχασες, γιατι ποτε δεν κερδισες.
Ποτε δεν κινδυνεψες, ποτε δεν φοβηθηκες για αυτα που εχασες, γιατι ποτε δεν ζητησες.
Αν στην καρδια του χρονου το μαχαιρι εχωνα νωριτερα, στο νωριτερα θα ξημερωνα με την ιδια πληγη μια ωρα αρχιτερα. Με περιφρονω γιατι το ηξερα.
Κοιτω και περιφρονω τα χαμενα περιμενε που υπονοησες, την αναμονη που ποτε δεν χρεωθηκες, την υπομονη που για σημαια κρατησες, αυτη μονο την ενοχη σου απάλυνε.
Περιφρονω την πνιγμενη σου συνειδηση σου που δεν θρηνησες,
την καλη σου εικονα που με ναρκισσισμο στο τελος γυαλισες.
Σε συγχωρω ξενη σκια
θα σε συγχωρω αλλα παντα λιγοτερο απο οτι θα σε περιφρονω!
Μεινε εκει. Μακρια.
α.ν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου